Arzuya göre; şeker ya da ramazan

Üç kısa gün bile olsa o somurtan simaların bile şeker gibi bakmak zorunda kaldığı bayramdır şeker bayramı. İçinde şeker bulunmayan bir şey yenirse abesle iştigal eder.

Sehpalarla kale kurmanın, çekmecedeki çoraplarla top yapmanın, anne rujlarıyla aynalara özlü sözler yazmanın bile ne felakete yol açarsa açsın affedilebileceği hatta görmezden gelinebileceği günlerdir.

Kimsenin cebinde bütün paraya rastlanmaz. Beşlikler, onluklarla dolup taşan cepler pamuk ellerle dağıtılır torunlara, çocuklara. Adettendir. Buluğ çağını aşanın eli boş döndüğü ziyaretler bile telafi edilir, hoş görülür bayramda.

Önce kolonya dağıtılırsa, bir büyüğün müdahalesiyle ‘çikolatadan, şekerden başlanır’ sözü kazınır kulaklarımıza, hiçbir zaman mantığını anlayamasak da gülümseyerek değiş tokuş ederiz elimizdeki kolonyayla çikolatayı.

Küslerin küs kalmasının neredeyse yasal olarak yasaklandığı, ister zorla ister içten barışılmasının zorunlu kılındığı günlerdir.

Büyükleri ziyaretin kaçınılmaz bir hal aldığı bugünler bir araya gelmeye vesiledir.

Ramazanın ardından ramazanı idrak etmek, otuz gün tutulan orucun ardından bir araya gelmek gayesi taşır şeker bayramı, ramazan bayramı.

Herkes hâlihazırdadır. En güzel giysiler giyilmiştir. Her an misafir gelecekmiş gibi beklenir, vakit geçirilir.

Bir çocuk için harçlık, el öpme, gönül rahatlığıyla yaramazlık yapabilme ve şeker bayramıdır.

Ramazanın farkında olanlar içinse şükredilen huzur ve ramazan bayramıdır.

Adını, sanını boş verelim.

Bu bayramda da göreneğimizden şaşmayalım, aksatmayalım mühim ziyaretlerimizi.

Yarın bayram.“ erken kalkalım.” Elimizde taze kır çiçekleri olmasa da “üzmeyelim yarın annemizi.”