Asansör

Asansörler hayatımızda aslında oldukça önemli yere sahiptir. Varlıkları olmasa da arızalandıklarında önemini daha fazla anlarız, özellikle de üst katlarda oturuyorsanız…

Asansörlerin bir aşağı bir yukarı sabit bir yolu vardır. Asansör olduğunuzu düşünsenize ne kadar monoton bir hayat. Ama içine binen değişik yolcuları onun hayatını aslında çok enteresan bir hale sokar. Hatta bazı dolmuşların aksine fazla kişi binmeye kalkarsa hemen uyarır.

Asansöre binenler ne kadar farklı olursa o kadar farklı bir hayat hikâyesine şahit olur asansör… Bütün yolcuların hemen hemen hepsinin farklı dünyaları vardır ve bu hayat hikâyeleri belki de yolcuların tüm hayatları boyunca o anlık orada birleşir ve ayrılır.

Hepimiz asansöre bineriz ancak içindekileri tanımıyorsak selamlaşmayız ve gözlerimizi birbirinden kaçırırız. Hele hele içerideki iki yolcunun birbirini tanımayan bir bayan ve bir erkek olduğunu düşünsenize… Biri kat sayacına bakarken diğeri yerdeki taban zeminini kontrol eder. Farklı şeyler düşünülür gibi görünülse de iki kişi de ineceği kata bir an önce gelmeyi ister.

Neden peki?

Kendimize güvenimiz mi yoktur tanımadığımız ama hayatımızın bir anını paylaştığımız kişiye bir merhaba demeye? Yoksa çevremize güvenimiz mi azaldı? İnilecek kata gelince derin bir oh çekip kendimize güvenimiz gelir ve günün durumuna göre bir iyi akşamlar veya iyi günler dileyerek asansör terk edilir.

Aslına bakarsanız asansörde yaşananlar sokaktakinin aynı, demiyorum ki her gördüğümüz kişiye selam verelim merhaba diyelim. Ama etrafımızdaki insanların dünyasına biraz daha saygı…