Aşçımız :)

Bizde öğle yemeği dışardan gelmiyor.

Aşçımız var, mutfakta hazırlıyor hergün :)

Hastanedede çalışırken de öyleydi.

Mutfağa takılırdık arada sırada :)

Aşçının kendine sofra hazırladığı zamana denk gelmeye bilhassa dikkat ederdik :)

Aşçı sofrasına davet ettirirdik kendimizi :)

Nöbetçiysek ve gece için nevale düzmeye gitmişsek, hem aşçıyla yemek yer hem de geceki istihkakımızı alır öyle çıkardık mutfaktan :)

Haşlanmış patatesler, köfteler, yumurta, zeytin peynir, domates, salatalık, mevsimine göre meyvamızı alırdık.

Aşçımız ne istersek fazlasıyla verirdi :)

Gecenin 3'ünde dışardan bir şey getirtemezdik, 24 saat açık olduğunu iddia eden yerlerden gelenlerden de hayır gelmezdi. Daha erken sipariş versek, gece uyumadığımız için yine acıkır, aldıklarımız sofraya oturana kadar buz gibi olur, tadı tuzu kaçardı. Nöbetçiler gece sakin zamanda çayı demler, mutfaktan aldıklarını sehpanın üzerine dizer yemeklerini yerlerdi.

Öyleydik :)

25 yıllık hastanede çalışma hayatımda ''acıktım'' veya '' gece nöbetçiyiz, yiyecek bir şeyimiz yok'' dediğimizde bizi mutfaktan aç gönderen aşçı görmedim :)

Aşçı dediğin...

Yemek yiyen insan istiyor :)

Kepçeyi bol tutuyor :)

Yiyen adama tane hesabı, kaşık hesabı yapmıyor :)

Kıymık kıymık yiyen hatunlara da sinir oluyor :)

Kepekli ekmekmiş, yağsız çorbaymış, salataymış duydu mu cinleri tepesine çıkıyor :)

Burada da öyle :)

Geçen öğle yemeğinde köfteler çok güzeldi, çıkarken ekmek arası istedim sandviç yaptım.

Arada atıştırmak için.

Bir sevindi bir sevindi o kadar olur :)

Ben de sevindim :)

Yemek çıkmayan yerde çalışmaktan hiç hoşlanmıyordum iki yıl boyunca :)

Ekmek arası döner ayran yemekten de bıkmıştım.

Evden getiriyordum salatama tatlıma varana dek.

Kurtuldum beslenme taşımaktan :)

Aşçıma kavuştum :)

O da mutlu...

Ben de mutluyum :)

İyi anlaştık :)