Asgari hayat nasıl yaşanır ?

Ekonomimizin ne kadar iyi olduğunu, Meclis’te bütçe görüşmelerinden izledik. Rakamlar verildi alt alta. Şu sene şuydu, bu sene bu oldu diye. Tablolar çizildi. Nerden nerelere geldiğimizi bizlere tekrar hatırlatıldı. O kadar iyi olduğumuza inanmak isterdim. Fakat hiç de böyle görünmüyor.

Türkiye’de Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarına göre 12 milyon civarında işçi çalışıyor. Bu işçilerin yaklaşık yüzde 5’i sendikalı.. Sendikasız çalışan işçileri, iş verene mahkum ediyorlar. 12 Milyon işçinin büyük bir kısmını asgari ücretle çalışanlar oluşturuyor.

Asgari ücretli çalışan bir vatandaş 803,68 tl maaş aldığı günümüzde, önümüzdeki sene %6 zam yapılması öngörülüyor. Bu zam’a kim sevinir bilinmez ama simit’e yapılan zam kadar yapılsa herhalde herkes sevinir. Yapılan bu zamların yanında hayattaki en zaruri giderlerimiz olan; Gıda, kira, elektrik, su, doğalgaz vb. giderlere yapılan zamlara baktığımızda ne kadar refah seviyesinin yükseldiğini göreceğiz.

Asgari ücretli çalışan insanlar 200-300 tl daha fazla kazanmak için haftanın 6 günü, günde 12 saat çalışmak zorunda kalıyorlar. Milyonlarca insan böyle çalışıyor ülkemizde. Bu kadar zor şartlarda çalışarak aldıkları ücret ile yapılan zamlar arasında uçurum var. Yıllık ücretine %6 zam yapıyorsun. Yıl içersinde zorunlu ihtiyaçlara ise %15-30 arasında zam yapıyorsun. Kaşıkla veriyorsun, kepçe ile geri alıyorsun.

İnsanların yaşam standartlarını artırmıyor daha çok zorlaştırıyorsanız gidişatın çok kötü olduğu ortaya çıkıyor. İnsanlar sürekli borçla yaşıyorlar. Bakın çevrenizdeki kişilere hemen hemen herkesin kredi kartı borcu vardır. Tüketici kredisi kullanmayanı kalmamıştır. 2013 Yılında tüketici kredilerine olan vatandaşın borcu 319 Milyar olmuştur. Tablolar çizerken altlarına bunları da koymalıyız ki inandırıcılığı olsun.

1000 TL ile geçinen bir aile düşünün; Borçlarını karşılayamadığı için krediye sarılıyorlar. Borçlarını uzun vadeye yayarak günü kurtarmanın telaşına düşüyorlar. Bu aile bu para ile zorunlu ihtiyaçlarını karşıladıktan sonra sosyal ihtiyaçlarından söz bile edemiyoruz. Ailece herhalde sinemaya gitseler aylık gelirlerinin yaklaşık %6’sını vermeleri gerekiyor. Böyle bakınca olaya komikmiş gibi geliyor ama gerçek bunlar. İnsanlar borç içinde değil tasarruf içinde yaşamak ister. Ama görüyoruz ki borcun hızlı artığı bir durum söz konusu.. Bu da gelecek için hiç de iyi olmayan bir durum. Geleceği ipotek altına alan bir sistem büyümeye devam ediyor. Borçlar bu şekilde artamaya devam ettiği sürece , ekonominin en ufak bir sarsıntısın da çok fazla insan hayatını devam ettiremeyecek duruma gelecektir.

Asgari yaşam koşullarında yaşayan milyonlarca insanın tek istediği. Hayatlarını daha rahat sürdürmeleri, çocuklarına daha parlak bir gelecek sunmaları. Yoksa gerisi teferruat..ondan sonra bu kadar tablo çizmeye gerek kalmayacak o zaman.