Aşık Veysel gibi adamım

Kim ne derse desin ben âşık Veysel gibi adamım

Hiç kimseyi üzmem gönül dilim ile yazarım gönül sazım ile  söylerim

Zarar gelmesin isterim sözlerden gönül sazım ile çalarım yazarım

Uzun ince yolda yürü giderim elimde sazım kalemim herkesi türkülere barışa çağırırım

Denilen âlem buysa üzmeye değmez gönülleri, yollar ki kıvrım kıvrım

Gönüldendir sözlerim sazım ile hakikatleri söylerim

Böyle durduğuma bakmayın gönül sazım ile coşarım

Sonu ölüm değil mi hepimiz oraya koşarız

Kine nefrete ne gerek var ben ona şaşarım

Ama bilin ki Ben âşık Veysel gibi adamım

Elimde gönül sazım ve şiirlerim

İnsanlığa doğru şiirlerim ile koşarım

İnsanlara zarar verenlere ölüm olur

Aşık Veysel türküleri ile koştu

Ben şiirlerim ile koşarım

Ölür gidersem tek başına kalmadınız beni gözünüzde canlandırın

Ölümden de korkmam üzülürseniz eğer yanarım,

Ben  Aşık Veysel hep sizin ileyim hem bugün hem yarın

Mehmet Aluç