Aşıkım ben…

Ayaklarım yere basmıyor benim,böyle pamuktan yapılmış gibi gözüken bulutlar vardır ya,onlar ayaklarımın altında yumuşacık duruyorlarmış gibi bir duygu ile uçuruyorum sanki.

Bulutun üzerinde yükseliyorum semaya her sabahta,yeniden.Sonra gece karanlığı çökünce pamuktan bir yatak yapıyor bulut bana bağrında.Usulca uzanıyorum ay ışının aydınlığında, yıldızların hülyalarına dalarken kapatıyorum gözlerimi…

Pamuktan bulut da,en son gördüğüm güzel yıldızlar ve ay ışığı büyüsünde öyle düşler görüyorum ki;düşümde yalnız değilmişim,bulutumda benimle yükselen bir de aşk var yanımda.Birlikte el ele yükseliyoruz aşkla…Bir süre birlikte varıyoruz güneşin sıcak nefesinin güzelliğine,bulutların bizim için söylediği şarkılara kulak veriyoruz el ele.Birlikte tempo tutup dans ediyoruz bu eşsiz melodiye aşkla.Birde bakıyorum üzerinde durduğum bulut yavaş yavaş alçalıyor,ruhumuza neşe saçan nağmeler gittikçe uzaklaşıyor bizden,şaşırıyoruz ve göz göze geliyoruz aşkla.Ellerimi avuçlarının arasına alıyor ‘’korkma ben hep seninleyim…’’diyor güneş kadar sıcak gülümsemesi ile bana.İçim rahatlıyor ama merak ediyorum hala neden iniyoruz aşağıya?? Bulut usulca yere bırakıyor bizi,hayatımda görmediğim canlı bir yeşillik,bin bir renkte kırk çiçekleri,semadan daha berrak akan bir nehir ve uzakta iki ağacın arasına kurulmuş bir hamak.Aşk sıkıca tutuyor elimi ve var gücümüzle koşuyoruz,hamağa uzanıyoruz yan yana ve bakıyor uzun uzun gözlerime,defalarca söylüyor ‘’sana aşığım,sen benim aşkımsın’’diye.Ama o benim aşkım değil miydi?Nasıl yani diye karışıyor kafam.Anlıyor bakışlarımdan ve okşarken saçlarımı ‘’sen benim bende senin aşkınım’’ diyor.Doğru yaa nasılda akıl edemedim ben bunu,salak kafam.Hayıflanıp kendime kızışımı kızaran yanaklarımdan anlıyor ve şefkatle bir öpücük konduruyor alev alev yanak yanağıma.Sonsuza kadar kalalım burada diye hayaller kuruyorken aşkla.Bulut iniyor yanımıza ‘’hadi gitme vakti’’ diyor,o heyecanla dönüp son bir kez ona ‘’Sana aşıkım’’deyiveriyorum.Gülüyoruz hepimiz ’’Aşıkım…’’ ne demek yafff!!!

Yükseliyoruz gökyüzüne ve güneşin içime dolan ışıklarıyla aralıyorum gözlerimi.Rüyaymış diyorum ama hala bulut var ayaklarımın altında.Gerçekle hayali ayırt etmeye çalışırken kar beyaz bir güvercin konuyor omzuma ve fısıldıyor kulağına ‘’ayaklarını yerden kesen aşkın da seni düşünüyor şu anda koy elini yüreğine ve hisset varlığını sonsuzca…’’

Düşümde birlikteydik ama uyanınca farklı bulutlar üzerinde yine birlikte atıyor kalbimiz galiba.

Demek ki bu yüzden ayaklarım yere basmıyor benim hiç,artık daha iyi anladım galiba bu uçuyormuş gibi hissin nedenini…

Çünkü; ’’Aşıkım ben…’’