Asılmak

Tanrının müsaadesi ile geldiği hayata,

Kendi mücadelesi ile asıldı,

Gördüğü ilk ışıltıda,

Açlığına durak aradı,

Anasının ak göğsüne asıldı.

Madem ki gelmişti bu dünyaya,

Hep mi yerlerde sürünecekti?

Büyüyecekti o da elbet,

Yürüyecekti ilelebet,

Hedefi büyüktü insanoğlunun,

Elini uzattı ve bu defa da bir sehbaya asıldı.

Zordu yaşamak çabuk öğrendi,

Sıraladı yapacaklarını bir bir,

Önce dersine, sonra işine ve sonra da,

Sevdiğine asıldı, kalpleri derken,

Kaderleri de birbirine yazıldı.

Düşündü bir gün kara kara,

Doğumdan bu yana asıldığı hayata,

Can verirken de tutunabilecek miydi?

Ya da hayat onu ne zaman bırakacaktı?

Bilemedi, bilemedi.....

Aysel AKSÜMER