Asırlık çınar ağacında uçuşan hazan yaprakları

Yapraklarında yeşilin o körpe diriliği, yaşlı çınarın yıllara yorgun düşen dallarını bir telaş içinde hızla kuşatarak, baharı müjdeler. Yeşilin bin bir tonu bir belirir, bir kaybolur bu toy filizlerde. Hayata gülümser sanki. Fakat arsız bir tebessümdür bu. Biraz da iddialı. Hummalı bir azme teslim olmuştur iradesi. Yaşam neşe’si ile biz duymasak ta fısıldadığı aşk şarkılarını alıp götüren esintilerin sinsi işbirliği sayesinde o muhteşem tapınağını kurmaya kararlıdır.

İpek böceğinin kozasını örmesi gibi, o toy ihtirası içinde debelenir durur gün ve gecelerin dönüşümünde. Yeşilin açık tonları koyulaşmaya yüz tuttuğunda azalmaz, artar bu hırs. Yaşlı çınarın dallarına konan yalıçapkınları ve dere bülbülleri aralarında şakıyarak, alkış tutarlar bu cümbüşe. Kovuğundan başını ürkekçe uzatan sincap güvenle geri çekilir. Sonun da yemyeşil yapraklarla büsbütün donanır, yaşlı dallar. Gölgesinde nice sevdalar barınır. Türküler okunur. Tabiatın nefes alıp veren bütün canları, bu ihtişama tanık olurlar bir süre. İklim döner, son bahar olur. O toy yapraklar, yorgun düşmüştür artık. Kendisine bahşedilen yaşam gücünü hoyratça sarf etmiş, birkaç oyunbozanın cilvesine aldanarak meydan okumuştu zamana. Gücü ve takati kesilmekteydi artık. Biraz dargındı bakışları nedense, asırlık çınara.

İhtiyacı olan ab - ı hayatı esirgiyor muydu acaba kendisinden? Sitem eder gibiydi ona, yere düşen her bir bakırımsı yaprakta. Sabah rüzgârları yüreğini üşütüyor, dermanını kesiyordu. Öteye beriye savrulan her bir yaprakla o neşeli ilkbahar günlerinden ne kadar da uzaklaşıyordu. Vaktiyle taze yeşil yapraklarıyla çirkinliğini örttüğünü düşündüğü şu nasırlı dallar, işte yine çırılçıplak tüm çirkinliğiyle ortadaydı. Onca koşuşturma ve çaba, kapatılamayacak ayıplar için miydi böyle?