Aşk - tı. Git - ti.

Git dersin haykırarak soğuk bir gecenin sabahında. Çığlık çığlığa git dersin, git! Her birinde binlerce gizli “gitme.” Varken, belli etmezsin.

Ellerin,dilin binlerce kez haykırır, git !                                                                             Gözlerini kaçırırsın.                                                                                                     

Gök gürler, sana kızar gibi. Şimşekler çakar. Yağmur öyle bir yağar ki acımaz sana, hiç acımaz.

Bilirsin baran yağmuru değildir bu. Baran yağmuru yakmaz ki canını. Kıyamaz ki sana, bilirsin.

Gri bulutlar kaplar şehrini. Güneş yitip gider onların ardında. Şehrin ağlıyor şimdi, gri bir yorganı başına çekip.

Hepsine sebep üç harfli bir kelimeydi işte. Korkmadın söylerken. Küçük diye umursamadın, önemsemedin.

Aşk da onun gibiydi. Üç harfi vardı. Küçüktü. Önemsiz gibiydi. Tehlikesiz görünüyordu.

Ama o da yakar canını insanın. Çok yakar. Bak alev alev yanmıyor mu yüreğin ?

Ayrılıktı işte bu.

Hem aşk-tı, hem git-ti.