Aşk, kaçanı kovalamak mı?

Kaç kere kapısından döndüm aşkın...
Kaç kere omuz vurup zorla girdim...

Ne garip bir insandım bir zamanlar,beni sevenleri değil sevmeyenler için uğraş verip durdum...

Kaç kere bekledim sevgilinin gelmesini, beyhude gözyaşları döktüm.

Hem beni sevenleri hem de kendimi ümitsizlik değirmeninde öğüttüm durdum.

Bir insan nasıl veya neden böyle zorla kendisini mutsuzluğa sürükler de bundan keyf alır?

Olmaz demeyin,oluyor...

Bazı insanlar, kendisi de beğendiği halde ona sevgisini aşkını dürüstlükle hiç dolambaçlı yollara sapmadan, hemen açıklayana değer vermiyor. Onlar için illaki bir uğraş vermek şartmış.

Yani zor olanı seçiyorlar...

İllaki sevecekleri insan, onlara pek yüz vermeyecek veya mesafeli olacak, üstüne düşmeyecek...

Onları büyük kederlere sürüklese bile peşinden koşmayı tercih ediyorlar.

Mühim olan elde etmekmiş!

Halbuki aşk birden gelir insanın başına,sorgusuz sualsiz seni avucunun içine alır da farkedemezsin. Aşık olduğun insan da aynı duyguları paylaşıyorsa neden, ben de ona cevap vermeyeyim?

Ama karşı tarafda hiçbir duygu yoksa? doğrusu hiç de peşinden koşamam. Gömerim kalbime,bir müddet kendi içimde yaşar sonra da zaman içinde onu küllere bulayıp sandığa kaldırırım.

Unuturum diyemem,zira bu gerçeği saklamaktır...

Bu konu da nerden geldi aklına demeyin, adı bende saklı bir bayan arkadaşım...maalesef hiç mutluluğu yakalayamadı.Sadece kovalamakla geçti hayatı... birden fazla insanı "kolayı sevemem " diye reddetti. Halbuki ben biliyorum ki özellikle birini o da seviyordu.

Hem kendine hem de ona yazık etti.

Aşk, özellikle günümüzde o kadar zor bulunan birşey ki,sevgililer gününün yaklaşmakta olduğu şu günlerde,sevdiklerinizin kıymeti bilin.Hiç korkmadan söyleyini,anlatın ve duymaktan da büyük keyf alın.

Sevgimle...