Aşk anlamını ve kutsallığını yitiriyor mu?

Aşk kelimesi öylesine kutsaldı ki bir zamanlar.Her ilişki yaşayan, ben aşığım deme cesaretini gösteremezdi.Henüz basitleşmemişti bu denli o güzel kelime. Çünkü bilinirdi ki, bir insana "sana aşığım" dediğiniz an kutsal bir sorumluluk yüklenmiş olursunuz.İki kelime ile ifade ettiğiniz bu durum içinde yüzlerce anlam barındırır.Bundan sonra senin kaderin benim kaderim, senin kederin benim kederim, sevincin sevincim, taşıdığın yük benim de yüküm, kalan ömrümde atacağın her adımda yanında ben olacağım, sen yoksan ben de yokum demekti birine aşık olduğunu söylemek.
Kalp kırmanın Kâbe'yi yıkmakla bir tutulduğunu bilirdi insanlar.Bundan delicesine korkar, karşıdakini incitmemek için gerekirse kendini yer bitirirdi; ama gönül yıkmazdı.
Oysa şimdi...
 Sudan sebeplerle insanlar birbirlerini kırıp döküyor, onulmaz yaralar açıyorlar kalplerde ve ruhlarda.
Bir aşk (!) ı bitirmek için "facebook" şifresini birlikte olduğu insana söylememek, sosyal medya hesaplarından sevgilinin istediği arkadaşlarını silmemek geçerli bir sebep olabiliyor.
 Bu duruma güleyim mi ağlayayım mı bilmiyorum. Ne zaman bu hale geldik biz ? Ne zaman bu kadar kolay oldu bir insanın kalbini kırmak, ilişkileri bitirmek, onu hayatından çıkarmak...Nasıl bu kadar basit ve önemsiz hale gelebildi ? Bu sorunun cevabını verebilmem mümkün değil. "İnsanlar ve şartlar değişti" diyorlar. Peki ya kalpler ? Kalp bu kadar kolay değişebilir mi ? Katılaşıp, hissizleşebilir mi ? Her ne kadar inanmak istemesem de, olabildiğini görüyorum.
 O sabırlı, hoşgörülü ve güzel insanlara, insanlığa özlemle...