Aşk ayrılık gözyaşı ölüm

Tüm aşk sözcükleri beklemekten yoruldukları için teker teker fire vermeye başladılar.

İlk sırayı “aşk” aldı. Ben olmasam diğerlerinin ne anlamı kalır? dedi geceye kendinden emin tok bir sesle. Gece şöyle bir silkindi uzun uzun aşkı seyrettikten sonra sözü devraldı dedi ki: 

Tüm aşklar geceleri dile gelir ve yüreklerde meydana gelen duygusal kıvılcımların özü bende gizlidir. Sen damla damla yağarken gönüllere geceleyin, insanlar benim sayemde gözyaşlarından ummanlar meydana getirir. 

 

Sen kendini benle bir mi tutuyorsun ey leyl-i küstah diye şahlandı “gözyaşı” 

Benim kalpte sızıların çağladığı umman, benim gönüllerden kopup gelen sevdanın ilk durağı olan kahraman. Ben olmasam yumuşar mı sanıyorsunuz gönüller? Öz yanacak ki göz ağlasın göz ağlayacak ki aşıklar birbirine daha çok bağlansın. 

 

Sen ağlayana değil ağlatana bak dedi “ayrılık” 

Benim aşık ile maşukun arasını açan düşman. Eninde sonunda tüm aşklara bir yerden bulaşır yakarım canlarını. En kötü düşman benim! Benden daha kötü kim olabilir ? 

 

Ben diye cevap verdi bir ses. Bu öylesine soğuk, öylesine korkunç bir sesti ki aşk, ayrılık , gözyaşı hepsi bir anda sus pus oldular. Ben dedi. Ben Ansızın çalarım kapıları. Ne aşk bırakırım orta da ne gece ne gözyaşı ne ayrılık. O kadar yakarım ki canı kavururum kalpte sızı aşkları. Kimim ben diye merak edenlere söyleyeyim.:

“Ölümüm ben." 

 

Ben gelmeden itiraf edin sevginizi tez elden.

 

Fatmatü Zehra Kanar