Aşk biter mi?..

"Bilirdi; ağırdı uykusu, dünya yıkılsa uyanmazdı.

Yine de kapıyı yavaşça çekip, merdivenleri sessizce indi.

Oldum olası hoşlanmazdı vedalardan;

son sarılma, son öpüş, son bakış olmamalıydı...

Tanıyordu kendisini, son defalara hep yenik düşerdi;

yüzüne bakınca dayanamazdı, hele sarılınca!..

Ayrılığın ağır hüznü de bulaşınca ruhuna, hataları yok sayar, yine gitmekten vazgeçerdi…

O yüzden sessiz olmalıydı; o uyurken, habersizce ve veda etmeden gitmeli,

bu aşkı bitirmeliydi…"

(Madem hayat, herkes için bir gün bitiyor; ya aşk, AŞK da-herkes için- bir gün bitiyor mu?)

Bitmek/bitirmek...

Hiç bitmeyecek sandığımız aşklarımızı neden/nasıl öğütüp tüketiyoruz?

Neden bu kadar kolay kanıksıyoruz bitişleri ve neden bu kadar yalnızlığımıza kapanıyoruz?

Yolumuz yeniden aşkla kesişince, neden bu kadar yabancıyız aşka?

Nasıl olsa bitecek diye mi böylesine koruyoruz aşktan yüreği?

Göze alamadığımız ne?

Bir gün terk edilmek ya da terk etmek zorunda kalmak mı?

Gidenler/kalanlar için dökülecek gözyaşları mı;

kırılıp dağılmak mı,

onarılmaz kalp ağrıları mı?

Ve kaygılar,

aşka olan inancımızın zayıflamasından Mı?

Yoksa, ilerleyen yaşımızla birlikte aşkın zorlaşmasından Mı?

Bilmiyorum...

Bildiğim;

Hayatın AŞKla beslendiği,

ve AŞKın asla bitmeyip, sadece biçim değiştirdiği...

Ya Sizce?..

https://www.youtube.com/watch?v=3omtE6DGPLI

***

Antalya ve Akdeniz aşığı bir öğretmenim. Bol bol okurum, blog yazarım, şiir yazarım. Yazdıkça ve ..