Aşk bize gelir mi?

Bir ceylan gözlünün gözlerine bakarak testiden su içmek isterdim. Ama artık ne pınar var ne de pınarbaşı. Dedem zamanında kalmış pınarbaşındaki aşklar. Milenyumda bu mümkün mü?

Şehirleşmiş ve eğitimli duruma gelmişiz. Her şeyimiz var. Kültür, birikim, eğitim, mal, mülk akla gelebilecek her şey. Ama en önemli şeyimizi yitirmişiz. Saflığımızı saf ve temiz olan kalbimizi yitirmişiz.

Kentleşmişiz, şehirleşmişiz... Kime güvenebilir ki günümüzde insan. Tanışır tanışmaz hemen soru işaretleri geçer beyin tarlamızdan. Acaba benden ne istiyor?Bana neden anlamlı baktı? Telefon numaramı neden istedi? Ne iş yaptığımı neden merak etti? Arabamın markası onu neden ilgilendirdi bu kadar? Hangi mahallede oturduğumun ne önemi var?

Hepimizin aklın dan bu şekilde sorular maalesef geçiyor. Güven eksikliği var içimizde. Damdan düşer gibi aşık olabilsek bile her zaman bir neden sorumuz mutlaka var.

Şimdiki kızlar erkek te para ve kariyer arar. Şimdiki erkekler kızlarda bakım giyim ve güzellik arar... Kimse bakmaz ki kalbin temizliğine kalbin güzelliğine duyguların saflığına. Ve nedense hepimiz aşk tan yana biraz dertliyizdir. Hepimizin bir ağrısı vardır mutlaka.

Aşkı dedelerimiz, ninelerimiz yaşamış. Çıkarsız ve beklentisiz sevmiş onlar. Neden yüzyılımızda kerem ile aslı ferhat ile şirin yok? Hiç düşündünüz mü? Düşünmediyseniz bir beş dakika ayırıp düşünün. Olamaz artık böyle ilişkiler.

Hepimizin hayatı karşılıklı çıkar ve menfaate bağlı. Ya kadınımız evde iyi ahlaklı bir köle olacak ya da maaş bordrosu yüksek bir çalışan. Değilse kadınımızın sevilme şansı yok.

Erkeğimiz ne olacak peki; iyi bir kariyer, pahalı araba güzel bir ev iyi bir gelir. Yeterlidir galiba bunlar günümüz kadınına.

Neden bu kadar çabuk çıktık çizgimizden? Aslımızdan neden bu kadar çabuk soğuduk? Artık ne aşka ne de sevgiye ihtiyaç mı kalmadı? Yoksa para ve kariyer herşey mi? Neden bu kadar bilgili olmamıza rağmen böyle hayati hatalar yapıyoruz?

Aşk bize gelir mi? Elbette gelmez... Ne zaman ben çıkarsız beklersem seni, sende bana çıkıp geleceksin. Ama bilmem işlerimden zaman bulabilir miyim? Babanın mal varlığı istediğim gibi olur mu? Yeterince bakımlı ve güzel misin? Güzel giyiniyor musun? Yatakta nasılsın? Annen baban bizi rahatsız ederler mi? Kardeşlerin başıma dert boynuma yük olurlar mı? Cevaplanacak bu sorular da biz aşka merhaba diyeceğiz... Ölme eşeğim ölme. Belki Erciyes dağında kar erir belki biz de aşkı yaşarız tüm benliğimizle.

Gerçekleri gördüğümüz halde hala aşkı bekleriz ya. Demek ki çıkmayan candan umut kesilmezmiş. İnsan da hayalleri için yaşarmış zaten.

Sizi bilemem ama ben yirmidokuz oldum. Ve saf bir aşk yaşayamadım. Hep sordum, hep sorgulandım. Sonuç mu? Sizinkiler le aynı. Bana ne bakarsınız, tencere dibin kara senin ki benden kara...

Olmayacak böyle, zaten aşk yaşanmayıca güzel şiirlerde yok yeni şair de yok. Hala eski ama kaliteli şiirlerle besleriz gönül bahçemizi. Artık şiir de de üretim başlasın. Şairler çıkarsız saf aşk yaşasın ki duygularımza dil veren şiirler olsun.

Bırakalım artık soruları, verelim kendimizi düşüncelerimizi fikirlerimizi benliğimizi ortak noktalar aramayı bırakalım. Müzik zevkimiz aynı olmasın, aynı mahallede oturmayalım, tahsilimizde denk olmasın, hatta birimiz fakir birimiz zengin olsun. Ne çıkar yeter ki aşkımız büyük olsun. DİYEBİLECEK MİYİZ ACABA?

Eğer diyemem diyorsanız ne aşktan şikayet edin nede büyük bir aşk bekleyin. Gelmez gelmez efendim.

Herşeyden vazgeçip insanı insan olduğu için, saf, çıkarsız, menfaatsiz ve beklentisiz seveceğiz ki aşkımız büyük olsun, canımızı yakmasın, bize hep mutluluk versin.