Aşk Delisi

tövbelere durup durup
yeniden döndüğünün
geceye son batmışlığıyla sürünüyorken
derinden çınlayan bir ağıttı artık içindeki
kulaklarda duyulmayan

eprimiş sevdadan karanlığa sığındırırken kalanını
döküldü ahüzarı, düştü ayaklarına ruhu
görmedi tuzağına düştüğünün gözleri

gidiyordu, nereye gittiğini bilmeden
yollar uzuyordu alabildiğine önünde

yırtılmayan suda ilerleyemeyen gemi
uzak bir şehrin ışıklarındaydı

rüzgâr hüzzam savururken ayaklarını
göğün ışıkları da sönüyordu

ıslak bakışlarındaydı günün ölü ağzı
âbı-hayat sütü kokmuyordu

hangi yol yeşil yapraklara açar şimdi gözünü
zamanın kilidi nasıl çözülürdü

salkım saçak perişanlığı devâ bulur muydu
hangi aşkın kanatlarınla uçabilirdi artık
çıkamadı bunca sorunun içinden
döndükçe dolaştı başı karışıklığa

aslını çıkardı üzerinden
çekip kendi elleriyle kökünü
beyazlarla kuşatıp kendini
sığ bir saksıya gömdü
bir şarkı var şimdi durmadan söylediği
“su olsam, ateş olsam/ göklerdeki güneş olsam /konuşmasam taş olsam/ yine de oynar mısın benimle”*


*Bülent Ortaçgil


Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.