Aşk henüz hükmünü yitirmeden…

BELEŞ EMEKLİ GÜVEÇ (AVURDU ÇÖKMÜŞ YANAK)
_____________________

Malzemeler:

1- Kasaptan utana sıkıla "kardeş, köpek için kemik var mı" diye alınan, ne çıkarsa bahtına üç-beş kemik.

2- Semt pazarının kapanma saatinde, Roman Vatandaşlardan, gecekondu sakinlerinden önce davranarak toplayacağınız birkaç tane atılmış ezik domates, patates, soğan, biber, lanana yaprağı, patlıcan.

(Bu eylemi gerçekleştirirken lütfen kar maskesi, kapşon falan takmayın. Utanması gereken siz değilsiniz.)

Not 1: Evde tüpgaz yoksa kullanmak üzere birkaç tahta kasa almayı da unutmayın.

3- Komşudan (varsa) bir fincan tuz.

Yapımı :

Mazemelerin tümü güzelce yıkanır, soyulur, doğranır. Kemiklerle beraber bir tencereye doldurulur.

Tencere; evde tüp varsa ocağa, yoksa balkon ya da bahçede teneke içinde yakılacak bir ateşin üstüne oturtulur. Suyu, tuzu ilave edilir. Yağa gerek yoktur. Kemiklerin yağı yeter. Zaten fazlası size dokunur.

Not 2: Yemek kaynarken yakın lokantalardan yine "sevgili hayvanlar için" bayat ekmek sormaya gidilir.

Yemeğiniz 40 dakikada pişmiştir. Lezizdir. Afiyet olsun.

Not 3: Kokuya dayanamayıp evin çevresine toplanan sokak hayvanlarına da tattırmayı unutmayın.

Unutmayın! Siz asla kendi rahatından başka bir şey düşünmeyenlerden olmadınız.

Not 4: Komşularınızdan "teyze, amca ne pişirdin böyle, şahane koktu ya" diyenlere yaratıcı girişiminizi açık açık anlatın.

Not 5: Bu yemek tarifi bu yıl için geçerlidir. Seneye bu malzemeleri bile beleş bulamayacaksınız.

Not 6: Size ne hortumlanan, içerden dışardan borç alınan akibeti meçhul tirilyon dolardan. "İç düşmanlık" yapmayın. Bak karnınız doydu... Fingirdeşin hadi. Fingirdeşin... Bu yemeğin adı " kırmızı yanak" olmasın da ne olsun? Hııı, ne olsun?
5.1.2010 t.ugan

************

Aşk henüz hükmünü yitirmeden…
Biliyorum,
korkuyorum ve üşüyorum…
Yine de birikiyorum işte,
Belki de,
yok edemediğiniz umudunuza birikiyorum
Sisli bir sabahın sessizliğinde. Yarına birikiyorum
Sisli bir sabahın sessizliğinde.
Kimseler bilmez,
gözlerimi ne zaman açarım dünyaya.
Ben de bilmem, bilemem…
Annem, babam kim olacak.
Olacak mı?

Birikiyorum,
savaşların yok ettiği yaşamların içinden.
Kirlettiğiniz doğanın çaresizliğinden birikiyorum.
Yorgunum,
ölü çoçukların ruhunu taşımaktan...

Aşk henüz hükmünü yitirmeden…
Biliyorum,
korkuyorum ve üşüyorum…
Yine de birikiyorum işte,
Belki de,
yok edemediğiniz umudunuza birikiyorum
Sisli bir sabahın sessizliğinde.

Bir gün belki,
bir gül yaprağından damlayarak
düşer miyim toprağa,
yok edemediğiniz aşkın,
bütün karanlıklara direnen ışığından.

Kim bilir, kim bilir belki de çok yakındır…
Belki de hayallerinize doğarım.
Barış adlı bir çocuğun kucağında
Mesala
Ikibinonda…
Ali Rıza Üleç / Almanya