Aşk-ı sırat

Yazgıma takılı bir hayattı adın

Ölüme 5’ kala yine dilimde…

Gitmekle kalmak arası o çizgimdi sırat

Meydan okumaktı hayata, aşkın dilimde and’ım..

Sancılı bekleyişler, dilini çözemediğim ayrılıklar

Kavuşmak özleminde yorgun,çaresiz.

Güvercin kanadına takılı kaldı o umutlar…

Ve işte Sensizliğin mevsimi

Yalnızlığa gem vurmuş hayaller

Dört bir yana savrulmakta bedenim…

Uzun uzun  cümleler kurmuyorum artık…

Hayat kısa,ay gece, aşk ölü, sen karanlık

Sevmiyorum mesela buz tutmuş heceleri, adın gibi

Yaşıyorum işte yaşamaksa heybemde biriktirdiğim keşke’lerim…

Hüzün kokar, her dem içimin iklimi

Gözyaşında ıslaktır kimsesiz, kırgın

 Yokluğun parçalı ve sağnak geçişli

Çatlamış toprak misali san’a hasrettir yüreğim…

Çıkmazlarındayım yalnızlığın

İyiki’lerimin ihlal ettiği vedası  yankılanır, yüreğimin yandığı yerde

Kabullendim yenik düştüğüm yazgımı

Bak gör!

Derli toplu aşkından geriye her şey yerli yerinde “ben hariç”… (CyLn)