Aşk'ı virane

Aşk bir kalbin içinde aglıyor aşk
sızım sızım sızlatıyor ellerinden kaçılmıyor
virane ettin bıraktın aşk

unutmalı artık bir anlamı yok
sevmeyi bilmeyen birini anlamak ne zor
sensizliği kabul eden bir kalp mutlu olmazsın
bu katlanılmaz gururlarla sende başa çıkamassın
giden o olsun terkedende
artık zaman hakikatle yüzleşmekte

Rafet El Roman

Bir süredir bu şarkıyı her dinlediğimde çok sevdiğim bir arkadaşımın yaşadıklarını hatırlıyorum. Bu sözler onun yaşadıklarını öyle güzel anlatoyor ki, ama ne böyle duygusal, böyle dramatik şarkılar dinleyip daha fazla üzülmesini, ne de böyle şarkıların onu anlatmasını istiyorum. Ben arkadaşım için en iyisi ve tabiki en doğrusunu diliyorum. Allahın her şeyde bir hikmeti olduğuna inanmasını, bu hüzünlü ruh haline son vermesini istiyorum.
Giden birinin ardından kendini bu denli çok üzmek neden? Böyle bir haksızlığı hangi yürek hakeder

, değer mi diyor insan. Şöyle düşünmeyi denesek şu üzüntülü ruh halimizden çıkmamıza yardımcı olmaz mı?

Hani şu giden sevgilinin karşımızda olduğunu ve bizim bu hallerimizi gördüğünü üşünürsen.Demez mi bu adam bensiz bu hale mi gelecektin diye içten içten bizim asla anlam veremediğimiz bir şekilde keyiflenmezmi , bensiz yapamıyormuş düşünceseni bu adama niye veriyoruz , verip te neden mutlu ediyoruz.
Hayatımızda her şey yoluna girdiğinde daha mutlu olduğumuz bir zaman mutlaka o giden sevgili bir yerde bir şekilde çıkıyor karşımıza .O veya bu şekilde yüzleşiyoruz onunla, yüzleşiyoruz duygularımızla.Zamanında çektiğimiz tüm acıların intikamı alınıyor bir şekilde.Zaman zaman kanayan hiç kapanmayan yaran zamanı gelince öyle veya böyle kapanıyor işte, sadece kapanacağına inan!
Daha mutlu ve daha güzel günlerin seni beklediğine inan, sadece . . .