Aşk için içiyorum...

Şehirlere, sokaklara, taşlara, evlere, odalara işlenmiş nakışlar…

İncecik bir işçilikle…

El emeği göz nuruyla…

Ümitle...

Sabırla...

Gecelerce...

Onu koruyan her gün saatlerce başında solmasın diye dua eden dudaklar, her santimetresini sonsuz bir aşkla okşayan parmaklar…

Bir gün geliyor o parmakları teker teker kırıyorlar…

Acımadan, acıtarak…

Dudaklara bir yumruk patlatıyorlar...

Kanıyor her yer… Parçalanıyor…

Bunun üzerine neden diyorsun ve geçiyorsun hayat manzarasının karşısına, içiyorsun şarabını ağır ağır… Belki de duyguların en derinine en dibine kadar işleyen şarkıların eşliğinde…

Yalnızım ben…

Anılar beni rahat bırakın…

Artık dönsen de dönmesen de…

Ne çıkar beni sevmesen de…

Bir kadehim var elimde…

Aşk için içiyorum…

Sonra filmlerdeki gibi yavaşça o şehirlere, sokaklara, taşlara, evlere odalara saldırmak ellerinle her şeyi yakmak yıkmak istiyorsun…

Bana yalan söylediler…

Kaderden bahsetmediler…

Varsın böyle geçsin ömrüm…

Neşeyle dolsun bari her günüm…

Hani benim sevdiklerim

Hani gönül verdiklerim hasret gider ben giderim…

Yürümek, koşmak hatta kaçmak… Geçmişten değil gelecekten kaçmak… Tersine koşmak yolun… Geldiğin yerlere doğru... En başına doğru… Hep orda kalmak… En başında…

Anlamazdın anlamazdın…

Kadere de inanmazdın…

Hani sen acı veren kalpsizlerden olamazdın…

Dilerim ki mutlu ol sevgilim…

Ben olmasam bile hayat gülsün sana…

Günahım boynunda ağlayan bir çift göz bıraktın ardında…