Aşk kapıyı çalınca (Bölüm 5)

O bahar günü deniz kıyısında yürürken, çay bahçesinde çay içerken. acıktıklarında bir simidi paylaşırken Zehra Hanım ne kadar mutlu olduğunu düşündü. Uzun zamandır hiç bu kadar mutlu ve huzurlu hissetmemişti kendisini. Sanırım Nihat da onlarla birlikte vakit geçirmekten mutluydu. Uzun yıllar yetiştirme yurdunda yaşamış, bir aile özlemi ile kıvranmış genç, bu ana kızla bir aile bulmuş gibiydi.

 Daha sonraki günler hızla geçti. Artık Nihat onlarla yemek yiyor, hatta akşamları beraberce televizyon bile seyrediyorlardı.

Zehra Hanım evin bu genç ferdine iyice alışmıştı. Ayşe ise yeni bulduğu işi ile oyalanıyordu son günlerde. İki sokak ötedeki pastanede kasiyer olarak çalışmaya başlayan Ayşe, yeni işinden çok memnundu. Boğazına iyice düşkün olan kız, pastanedeki binbir çeşit kurabiye, pasta arasında, atıştırarak kilolar almaya başlamıştı bile. Bu arada pastanenin sahibi bayatlamaya yüz tutan ürünleri de akşam Ayşe'ye veriyordu eve götürmesi için. İşte o geceler çayı da demlediler mi yanına, üçü televizyon karşısında keyif yapıyorlardı.

Bir gün Zehra Hanım Nihat'ın kendisine bir bakışını yakaladı. Delikanlı hayran hayran bakıyordu sanki. Aklıma kötü şeyler getirmeyeyim, oğlum yaşında çocuk, bana niye baksın, gözü dalmıştır. Diye kafasından silkip attı hemen bu düşünceyi.

O gece uyku tutmadı kadını. Aklına hep Nihat'ın bakışı geliyordu. Evet uzun zamandır hiçbir erkek kendisine böyle hayran bakmamıştı ama gençliğinde gördükleri ile tanıdıktı bu bakış.. O güzel ve alımlı bir kadındı bir zamanlar ve çok erkek hayrandı ona. Sabah kalktığında aynaya baktı. Aralara aklar düşmüş saçları ile hala güzel sayılabilecek bir kadındı. Acaba saçlarımı mı boyasam diye düşündü. Sonra bugüne kadar bunu hiç düşünmediği aklına geldi. Kadınlığını unutmuştu yaşam gailesi içinde. Oysa saçlarını boyasa, biraz makyaj yapsa, biraz giyinse hala yüzüne  bakılacak bir tipti. Aman neler düşünüyorum, ne oldu bana böyle diye kendini kınadı.

O günden sonra Nihat'in ona karşı davranışlarında bir farklılık sezmeye başladı. Delikanlı gene gözlerini kaçırıyordu Zehra Hanımdan. Elinden bir şey almak gerektiğinde elinin değmemesi için gayret ediyordu. Acaba bana mı böyle geldi diye epey düşündü Zehra Hanım. Yok yok delikanlı bir tuhaftı ona karşı. Nihat baktığı zaman Zehra Hanım kendini kadın gibi hissettiğini farketti birden.

Yıllardır tatmadığı belki de unuttuğu bir duygu idi bu. Genç yaşta evlendiği eşi ona bunu hissettirmemişti. Kendini bu yaşında tekrar kadın gibi hissetmek hoşuna gitmişti Zehra Hanımın.

Devamı sonraki yazımda...