Aşk mı âşık mı hiç mi?

Aşk mı âşık mı hiç mi nedir bu kördüğüm?

Nesin sen söyle, kiminlesin kimdesin?

Sen neyi istiyorsun ve istemediğin nedir? Sevmekten korkak yüreğin ne işe yarar

Sevsen ne olur sevmesen ne olur. İstemem ben çelişkileri.

Ben hem severim hem sevilirim.

Sussan da olur, aramasan da olur, düşünmesen de olur.

Ben hem aşığım ve aşk’ım. Hem düşünürüm hem de acısıyla seni yaşarım.

Sen hiç bile olmayı beceremeyen zavallısın ki aşk ta aşıklıkta sana zor gelir.

Bazen insan bedene sahip olur ama asla kalbe sahip olamaz.

Kaçışların sebebi ne olursa olsun o kalbe sahip olamazsın sen.

Düşlerimin zarafetine uzanamayan bir duvarsın. Kendi karanlığını kendin yarattın.

Güçlülük gidişle değil varlığınla yaşatmaktır.

Düşen her yaprak toprağına kavuşmuşsa bitmiştir demek.

Ah dedim ahlarımı kimene.

Sen sözlerin eri bile değilsin, yaşadım diyorsun sadece lafta ama görünüş küf.

Cevap vermiyorum diye rahat hissediyorsundur belki de ama ah aldın mı kurtulamazsın

İçinde kırık ve keskin acılar düşlerimi hırpalasa da yine de rahatım çünkü ben üstünüm.

Ayrılık gidiş değil hayattan kopuştur her baktığın yüzlerde

Gülsen ne yazar somurtsan ne yazar

Elemsiz hayat olmaz ama sevmek emeksizde olmaz bilirim.

Riyakârlık etmek senin haddine düşer

Ben rüzgârın eşiğinde aşkın notalarını bestelerim

Yalnızsın belki de değilsin bilemem

Ama benim yalnızlığım dibini bulsa da öyle bir demlendi ki içim

Sorsan ki söylesen ki ne fayda

Ölümü gözlerime kadar iliştirdim aşkı.

Günlerimiz arkada kaldı iki gecem bir gündüzünle

Ben yıkık gönülden günleri deviriyorum hep bir umutla gözyaşımla suluyorum

Sen yak at sil çiz ne bilim aklına gelen her şeyi yap ama o anı asla yok edemem bilirim.

Ben kaçmıyorum, yokluğundan sessizliğinden

Sen istediğin kadar kaç ama her şey senle gelir unutmaya çalışsan ne fark eder.

Ben unutmayı değil unutmamayı göze aldım; sonucu elzemli aşktır muradım.

Her ne kadar yalnızlaşmış olsam da o kadar kalabalığım

Ben hem aşığım hem aşk’ım hem de hiç’im

Ve biliyorum ki sen kaybından ölüyorum