Aşk olsun

Bulunmaz nimet değil elbette, bulunur da kaybetmesi kolay, her varlığın ya çocukluğundan ya gençliğinden, olmadı yaşlılığından geçer de, herkese en az bir kere uğrar da aşk, iz bırakır, geneli derin, ateşli hastalık yapar, mideye vurur en çok, uykuları böler, tabi uyuyabilirsen. Kabuk bağlaması zor, ne vakit ki tekrar bağlanırsın hayata, o vakit bağlanır yaranın üstü kabukla. Derin olan yaranın izi kalır iyileşse bile, çoğunluğu terkedilmişlikle oluşur, gidende üzülür densede. Gidende üzülür elbet değil mi? Sana sesleniyorum aşk acısı çeken kişi, darılmaca yok, giden üzülür sadece kötü alışkanlığından vazgeçmiş gibi, sanki sigarayı bırakmış gibi, ciğerlerine şöyle bir temiz hava çeker, yeni sağlıklı yaşamının ilk adımlarını atarken, çok azı tekrar döner alışkanlığına, belki de ilerde tekrar bırakacakmışcasına ama çoğunluk yürür, yeni fırsatlara, üzgünüm acı çeken ama geriye bakmamacasına. Peki ya kalan, o kötü alışkanlık gibi hisseder kendini, bir daha başkalarının da başlamayacağı sigara gibi, sanki kimse onun gibi çekemeyecek ciğerlerine. Çok sonra anlaşılırki aslında kalandır kazanacak olan, bir yerinde kabuğu soyulmuş yaralarla, acı eşiği artmış başı dik bir durumda, çünkü o aşka değer verendir, uğruna çaba sarf edendir, yine zaman geçmiştir, ilaç etkisini göstermiştir. Ya giden, şunu söyleriz işte o'nun arkasından aşka emek vermeyen anca gider.

Asıl önemlisi aşka küsmemek, o sevgiliye yaptıklarını başkalarından esirgememek, çünkü orada sizi bekleyen çok değerli birisi var, belki bazılarınızın çoktan bulduğu, herşeyi hak eden, o'nu aramalı insan, varsın geçmiştekiler hatıra olsun ama eninde sonunda yine aşk olsun...