Aşk ölür mü, ya şarkılar?

Başlangıcı olan her şeyin sonu vardır. Aşk bir başlangıç ise, sonu acı ve ölümdür, aşkın ölümüdür. Aşk ölür, eğer aşk ölmez ise, aşkın yürek çarpıntısına dayanamayan insan ölür. ölmeyen aşk, kavuşulmayan aşktır. Ya meczup olur insan ya da Platonik, melankolik sevdalı.

Aşk ölür ve sonra şair der ki " kimi sevsem sensin " , oysa aynı şair " ben sana mecburum " demişti. hangisi yanlış, hangisi doğru aramamak gerekri hepsi doğrudur aslında, veya hepsi yanlış, önemli olan yaşanmış olmasıdır. İnsana her şey yakışır.

Başka bir şair der ki " yaşları bekleyen şiirler vardır " ben ekliyorum, yaşları bekleyen aşklar vardır diye. Delikanlı aşklar, orta yaşlı aşklar ve sonbahar aşkları. Ve bu sonbahar aşklarında umutla " ikinci bahar yaşıyor ömrüm " şarkısı söylenir.

" Çoktan unuturdum ben seni çoktan, ah bu şarkıların gözü kör olsun " derken içimizde alazlanan ateşin rengi nedir acaba. " Bir şarkısın sen ömür boyu sürecek " dediğimiz insanın elini mi tutuyoruzdur o sırada.

Aşk ölür, ama hayatımıza anlam getirmiş her şey gibi hatırlanır da hatırlanır, bir şiirle, bir şarkıyla ve belki rüzgarın getirdiği kokuyla.

Ölen bir aşkın panzehiri yeni bir aşktır. Aşklara yelken açmış yürek gemilerine binmeye cesaret edenler gemilerin yanaştığı her limanda yeni yüreklere sığınmayı bilirler. Aşk ölür, aşık ölmez.

Aşk insan yakışır.

Yakanıza bir gül takar gibi, yüreğinize aşkı takın, gül solar, aşk ölür, yeni güller, yeni güller, yeni güller.