Aşk şampiyon kalbimde

Zaman zaman Bir İstanbul Masalı ile ilgili yazılar yazdım. İşte bu sıralarda Milliyet blog yazarlarımızdan biri belki bir senaryo yazarsınız bu konuda demişti. Ben de naçizane birşeyler yazdım. Senaryo formatında değil elbette. Belki bir öykü belki de bir masal... Bizim kahramanlarımızdan yepyeni bir masal... PAPATYACA Bir İstanbul Masalı...

AŞK ŞAMPİYON KALBİMDE

1.BÖLÜM

ALİ SAMİYEN STADI

“Evet sayın seyirciler… Golll… Golll …

Selim sevinçle ayağa fırladı…

“Ggolllll…Golll”…

”Galatasaray Fenerbahçe maçının son yarım saatindeyiz sevgili seyirciler… Fenerbahçe 1-0 önde…”

Esma olduğu yerde oturdu... Coşkulu seyircilerin havaya fırlayıp tuttukları takıma sevgi tezahüratlarında bulunmaları karşısında tek kalmıştı kız stadyumda...Yoksa tuttuğu takımın henüz gol atamaması mı soldurmuştu yüzünü..

“Vay anasına sayın seyirciler… Galatasaray’ın attığı golle berabere oldu durum…”

Esma ‘nın beyninde şimşek gibi çarptı bu cümle..Ve elindeki çekirdek külahıyla birlikte “Goll…Goolll… En büyük Galatasaray “diyerek havalara zıplarken Fenerbahçe taraftarların oturduğu bölümde olduğunu duyumsadı… Etrafına bakarak yerine sessizce oturduğunda ise yanında kızgın bir şekilde ona bakan iki çift yeşil gözle karşılaştı…

“Ne yapalım yani... Ben Galatasaray’ı tutuyorum “dedi kız…

“Olabilir…”dedi genç adam…

“İstediğiniz takımı tutabilirsiniz… Hatta tezahüratta yapabilirsiniz…”

“Eeee..”

“Ama elinizdeki külahın içindeki çekirdekleri kafamdan aşağı boşaltamazsınız…
Esma elindeki külaha baktı… Sonra adamın omzunda asılı kalan birkaç ay çekirdeğine…

“Özür dilerim...Ben gol atınca öyle…Heyecandan yani..”

“Gol ..gol..” diye kendini yırtarcasına bağırıyordu spiker…

“Galatasaray 2-1 önde sayın seyirciler… “

Esma havalara zıpladı yine nerede olduğunu unutarak…

Genç adam ters ters baktı yanındaki kıza…

Esma yerine oturduğunda yine öfkeli yeşil gözlerle karşılaştı..

“Yine ne oldu “dedi umursamazca…

“Bu sefer külah zaten boştu…”

Yeşil gözler ayağına doğru kaydı…

“Ayağıma...Ayağıma basıyorsunuz...Hem de hala.”

“Ne…”diyerek hızla çekti kız ayağını..

“Ben de bu yumuşaklık da ne diyorum kendi kendime…”

“O yumuşaklık benim ayağım oluyor küçük hanım…”

“Özür dilerim…”

“İnşallah bir daha gol atmaz da sizinkiler… Başıma olası bir kaza daha gelmez yani.”

“Ağzınızdan yel alsın… Ne yani Galatasaray atmasın da Fener mi atsın golü…”

“Elbette… Fener atacak..Göreceksiniz..”

Esma hiddetle şişirdi yanaklarını..

Etraftaki kalabalığı unutmuşa benziyordu ikisi de…

“Hayır Galata atacak…”

“Fanatiğiz de.”

“Öyle...Okuduğum okulun takımı ne de olsa…”

“Galatasaray Lisesinde okuyorsunuz demek.”

“Lise mi…”diyerek güldü kız…

“Hayır ben Galatasaray Üniversitesi'nde İşletme okuyorum.”

“Sahi mi…”

“Çok şaşırdınız..”

“Şaşırmadım desem yalan olur… “

“Neden ama…”

“Tipiniz hiç göstermiyor da…”

“Çok küstahsınız…”

“Selim “dedi genç adam…

“Selim adım… Ya sizin ki..”

“Adım sizi ilgilendirmez… “

Evet sayın seyirciler..Maç 2-1 Galatasaray’ın galibiyeti ile sonuçlandı… “

“Kazandık işte … Zaten bundan doğal bir sonuç olamazdı “dedi kız…Beyaz atkısını doladı boynuna ve kalktı yerinden…

“Bu seferlik .. Gelecek maçı biz alacağız…”

“Alın da görelim… Aslanlar gibi oynadık..Galibiyet hakkımızda..Söke söke de aldık…”

“ Dedim ya bu seferlik..Alıştırma turları bunlar…”

“Ben buna züğürt tesellisi diyorum ama…”

“ Züğürt de olduk desenize… Bu kadar taraftarsınız da ne işiniz var Fenerlilerin arasında…”

“Ben de burada oturmak istemezdim ama ancak bulabildim burayı… Neyse bunu bir önemi yok artık… Maç bitti… Şimdi gitme vakti…”

Bir iki adım attı kız. Yukarılardan birileri oturulacak yerlere basa basa yuvarlanıverdi kızın önüne…

“Bekleyin biraz… Ezileceksiniz… Şu kalabalığı görmüyor musunuz?”

“Size ne…”diyerek döndü ki kız…

Nerden geldiğini anlayamadığı bir cisim alnına çarpıverdi ..Ve o hızla ezildi kızın yüzüne çarpan nesne..Ve kırmızı sıvı alnından akmaya başladı.Kız kendini toparlamaya çalışarak elini acı içindeki alnına götürdü..Eline baktı korku dolu gözlerle..

“Kan… Alnım kanıyor..”

“Kan değil korkma… Sadece domates…”

“Domates mi?” dedi kız şaşkınlıkla.

Selim cebinden beyaz bir mendil çıkararak uzattı ona…

“Ya da verin ben temizlemenize yardımcı olayım…” diyerek kızın alnını ve üzerine süzülen domates suyunu temizlemeye başladı genç adam.

“Hala çürük domates atıyorlar demek… Hayret.. “

“Ama sizin ki çürük değil di. Kan kırmızıydı.”

Bu sefer Esma’nın gözlerine öfke yerleşmişti… Bu henüz tanıştığı adam onunla düpedüz dalga geçiyordu…

“Kızdınız mı bana..”

“Yok canım neden kızayım…”

“Hadi gelin buradan çıkmanıza yardımcı olayım.”

Esma sağına soluna bakındı..Her yer karınca gibi insan kaynıyordu…

Çaresizce boyun eğmek zorunda kaldı bu tanımadığı adamın yardım teklifini kabul etmeye.

Zor da olsa çıkmışlardı Ali Samiyen’den..

“Teşekkür erdim “dedi kız adamın kolundan çıkarak…

“Önemli değil..Görüyorsunuz ya… Fenerbahçeli taraftarlar çok kibardırlar.. Rakip takım taraftarlarına bile yardımı esirgemezler…”

Esma ‘nın hiddetten yine yanakları şişmişti.

“ Kibar mı? Bence kaba, saba adamlar onlar. Aynı zamanda da küstahlar… Yani…Başıma domates atan da sizin takımdandı…

Söyleyecek bir şey bulamadı Selim… Sadece gülümsedi.

“Tüm Galatasaraylılar sizin gibi inatçı mı yoksa…”

“Neden… Neden böyle dediniz…”

“Hala bana adınız söylemediniz de “

Gülümsedi nihayet kız…

“Esma…Benim adım Esma “ dedi.

DEVAM EDECEK...