Aşk şehrin kollarında geziyor

Gün doğumu ile belirdi ufuklarda, boğaz manzarası olan İstinye'ye gitti ilk seyre durdu uzaktan şehri,  usulca bıraktı tebessümünü kaçıp gitmedi hemen, tebessümün yeşermesini bekledi filizler verdi tebessüm. Aşkın masumluğunu bıraktı oraya bir bakış ile çoğalıp tebessüm ile yeşerecek.

?Yol boyu yürüdü usulca Emirgan korusuna geldi yeşillikler arasında kayboldu, doğaya verdi selamını huzur bıraktı, aşklar huzur içinde olsun diye usulca dokundu yeşeren yaprağa aşk bıraktı. Doğanın büyüsü gibi gizemli ve sağlam olsun diye can bıraktı..
İstanbulun incisiydi orası cıvıl cıvıl caddeleri, yüzlerindeki tebessümü ile mutluluk bıraktı Ortaköy diyarına, Eylül yapraklarıyla suskunluğu, huzuru bırakan o caddeden yürüdü yüreği gitmek istemedi ortaköy'den ama ayakları sürüklüyordu onu Beşiktaşa buraya gençliğini bıraktı..


En güzel sakinlik Eylül ayındaki sonbahar yapraklarıydı Dolmabahçe sırtlarında yürüdü usulca hüznünü bıraktı. Eminönünün cıvıltısında kayboldu oraya neşesini bıraktı, Taksime yolu düştü oraya aşk bıraktı.

Şimdi ise şehrimin kollarında aşk geziyor buram buram kokuyor sokakları yeşeren umutlarla yeniden çoğalıyor sen kokuyor her sokak, yeni adımlarla yürüyorum bildiğim yollardan. Her bir adımda seni buluyorum çünkü şehrimde aşk kokuyor..

Aşk şehrin kollarında geziyor, kimisi mutsuz, kimisi üzgün ve kırılgan, kimisi ise çoktan vazgeçmiş aşktan!..


Usulca yanaşıyor yanına  aşk bırakıyor kimi farkına varıp sahip çıkıyor değer veriyor, kimisi ise o yüreği hiç düşünmeden kırıyor paramparça ediyor. Geriye dönüp baktığında ise aşk çoktan ondan gitmiş oluyor hemde bir daha eskisi gibi gelmemek üzere, kaçıp gidiyor yalınayak peşinden gelmesin diye de kapatıyor tüm yolları, çünkü çok yormuş ve üzmüş aşkı bir daha uğramıyor yanına gidiveriyor..


Kimisi ise değer verip ona o kadar iyi bakıyor ki en kıymetlisi oluyor, alıyor usulca kırılmasın diye üstüne titriyor ve aşk onda bir ömür kalıyor..

Aşk yoksa eğer sabredin ve bekleyin çünkü;

Aşk şehrin kollarında geziyor..