Aşk ve ötesi

Yüreğime bir hançer gibi saplandı aşkın, çekip çıkaramam, ölürüm, eğer orada kalırsan biliyorum ki bir ömür boyu acıtacaksın beni. Bense bu acıyı tatlı tatlı yaşayacağım. Tüm sevdalılar göllüsüdür bu acıların. Tüm sevdalıların bahtsız mutluluğudur bu. dedi adam/kadın.

İşte asıl mutluluk aşka yapılan yolculuklardadır. Aşka ihanet eden nice kadın gördüm, o kadınlar ki hayatın bahtsızlarıydılar.

Atilla İlhan’dan Aragon’a uzanan yolda yoktu aşkların mutlusu. “rezilce korkuludur kimi zaman” “mutlu aşk yoktur” her zaman.

Çöldeki sessizlikte buldum kendimi dedi adam. Çöl sessizliğinde kayboldu kadın, çöl fırtınasında kendini buldu kadın, kayboldu adam.

Gitmek isterdi kadın yüreğinin içindeki sevda ya inat, gidemezdi! Kalamazdı da!!! Adam sessiz kalırdı gidemeyenler gidebilsinler diye. Hiçbir söz hiçbir sevdalıyı durduramazdı bu evrende, sevgilinin tek sözü hariç…

Kan uykularda geriye kalansa içimizdeki aşk sarhoşluğu. Düşlerimiz den kalan esriklik. … her aşk ölümsüz kalır, yani her sahici aşk ölümsüzdür, çünkü doyumsuzca yaşanır her daim ve doyulamaz hiçbir zaman. Ve eksik kalır bir yanı sonsuzlukta. Uzaktaki düşler gibi. Leyla dan Mecnun’a , Romeo’dan Juliet’e, Mem’den Zine’ye Ferhat tan Şirine giden yol her daim dikenlidir. Ve o yollarda yaşanmamış, tadına doyulmamış bir yarım kalan öyküdür yaşanan.

Hangi sabahı yüreğindeki sevgiliye uyanmaz ki sevdalı yürek. Hangi gün batımında yalnız kalır ki sevdiğinden uzakta bile, asla yalnızlığa alışamayan yürekler. Dokunduğu her şeyi sevgi ye aşka kesen bir yürek her daim kendinden uzak gidemeyen vefasız sevgilinin de yürek telini titretir. Sonsuz bir seviden geriye kalansa yürek yangınıdır korlar içinde kalan.

Gitmelere dayanmam gitme diyemem ama gitme. Gidersen tüm ışıklar söner ve tüm yıldızlar öksüz kalır bilirim. Gece yalnız ve kör bir karanlık olur. Gideceksin biliyorum gitme dedi adam ve ardına bakmadan gitti. Geriye sessiz bir liman misali limanda sallanan sesiz bir el kaldı havada. Sevgiyle bakan bir çift gözün mutluluğunu yaşayamadı bir daha kadın. Beklide asla yaşayamayacak bir daha.

Aşk ihanettir her zaman kendimize. Çünkü asla mutlu bir aşkı yaşama cesaretimiz yoktur. Her daim gerçek sevdalar ihaneti yaşar. Beklide yaşamalıdır da içinde tarifsiz bir sonsuzluk kalabilsin diye.

Sonrasında gündelik yaşanan küçük sevilerde bulur kimileyin insan kendini. Hayatın en büyük ihaneti ve çıkmazı olarak.

Sessiz kalanlar içindeki son çığlığı son deme saklayanlardır oysa. O derinlerinde hayatın bir özetini saklar. Kimileyin düş gibi sevilir insan, kimileyin düş olur. Çoğunda ise yarım kalır düşler yarım kalır, Homeros’un dilinde …. Helen için yıkılır bir kent ve yıkılmaz sevdalının yüreğindeki aşk… ölürken bile. …

Kim bilir belki de sevdalardan süzerek yaşamalı hayatı, yaşamalı ki insan olduğunu her dem yaşayabilsin tüm çirkinliğe inat yaşamın güzelliğini.