Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

04 Kasım '07

 
Kategori
Aşk - Evlilik
 

Aşk yürekliye yakışır

Aşk yürekliye yakışır
 

İşte yine geç kalmıştı. Bardaktan boşanırcasına yağan yağmura aldırmadan sulara bata çıka arkadaşları ile buluşacağı cafeye doğru hızla koşmaya devam etti Sevin.

Can da gelmiştir şimdi diye düşündü, içi ısındı birden. Ne çok seviyordu onu. Adını bile anınca yüzünde bir gülümseme oluşuyordu, onu görünce dizlerinin bağı çözülüyordu adeta.

Bir arkadaş toplantısın da tanışmışlardı. Önceleri ilgisini çekmeyen Can sonralar da zekası nüktedanlığı ve o derin bakan gözleri ile ilgisini çekmişti. Günler geçtikçe birbirlerine yakınlaşmışlar biribirini görmeden duramayan iki sevgili olmuşlardı.

Son günlerde biraz durgunluk mu gelmişti Can'a ne, anlamıyordu Sevin...Gözleri uzaklara dalıp dalıp gidiyordu. Bir derdi vardı ama ne?

Ailesi karşı idi bu arkadaşlığa Sevin'in, onlar bize uygun değil diyorlardı. Onlara paralı bir damat gerekti, annesi ara sıra gözlerini açarak "kızım davul bile dengi dengine" diye tavrını ortaya koyuyordu.

Sanki annesi karşısında imiş gibi omuzlarını silkti, gülümsedi, mümkün değil Can 'ı bırakmam dedi. İçinden kuşlar kanat çırpar gibi oldu. Havayı kokladı. Ayakları sular içinde kalmıştı aldırmadı... seviyorum seviyorum seviyorum diye yüksek sesle bağırdı. Kimseler yoktu etrafta, Saçak altında tüyleri ıslanmış kedi şaşkınlıkla baktı Sevin e ...Konuşsa herhalde bu kız deli mi ne derdi.

Arkadaşları çoktan gelmişti ama Can ortalıkta yoktu. hepsi ile sarıldı, öpüştü saçlarından akan suları şöyle saçlarını burarak sıktı, bir çay söyledi kendine.

Can Camları buğulanmış cafeye girince ısınıvermişti işte yine yüreği Sevin'in. "hoşgeldin canım dedi, sanki yıllar olmuştu görmeyeli, şunun şurasında iki gün geçmişti ama olsun özlemeyi de seviyordu.

Bir an gözü Can ın parmağına takıldı, sonra kafasından ne geçti bilinmez bir daha baktı Sevin. Elini tuttu Canın baktı, gözlerine inanamadı bir nişan yüzüğü olanca parlaklığı ile gözlerini yakmağa başlamıştı...Diğer arkadaşları Sevin den gözlerini kaçırıyorlardı sanki hepsi farklı yönlere bakarken Sevin yağmura aldırmadan attı kendini dışarı soramadı bile hiç bir şey, bu kadar kolay mıydı bir gecede sevgiyi satılığa çıkarmak, o kopasıca parmağına o halkayı geçirmek... Koştu koştu koştu...Onlar erdimi muradına? Ermedi, gökten üç elma düştü mü?? yoo ben görmedim...Biliyorum ki Can ve Sevin bir gün bir yerlerde yine biraradalar. Ekmek çarpsın şahidim ben buna...

Dışarda yine yağmur yağıyor... Kimbilir kim kimi terkediyor yine. Gökyüzü boşa akıtmaz gözyaşını. Nereden mi biliyorum... Ben bilirim.

 
Toplam blog
: 292
: 1094
Kayıt tarihi
: 08.03.07
 
 

Yazmaktan hoşlanan... Kelimeleri renklendiren bir sihirbazım ben.. Bodrum'da yaşamaktayım.. Sev..