Aşk

Bu aşk da hep yalnızdım, hep uzattığım ellerim boş kalmıştı.

Yıllar yılı içimde kocaman büyüyen hızla akan bir sevda taşımıştım küçük yüreğim de

Kimi zaman kaldıramadım büyüklüğünü ezildim,büzüldüm,kırıldı kollarım

Kimi zaman küçük bir bakışın beni tekrar güçlendirdi.

Ayağa kalktım.

Beni güçlü kılan da güçsüz kılanda sendin.

Her yolum sana çıkar gibiydi.

Şimdiler de ise karanlıkda yürüdüğüm bu yolda seni tünelim ucunda görüyorum.

Bu yüzden daha mutlu daha huzurluyum.

Halbuki hala yalnızım hala benimle değilsin hala benim değilsin hala ellerin uzak hala dudakların mühürlü.

Lakin ordasın tam karşımda beni görüyorsun hala burada bu kuyuda olduğumu görebiliyorsun.

Ne çok yürüdüm ne çok yoruldum bir bilsen sevgilim.

Sensiz bu dipsiz kuyuda kaç kez tırmanıp düştüm.

Kaç hayal kırıklığı kaç kalp kırıntısı ama hiç birgün vazgeçmedim.

Ne seni sevmekten ne bu dipsiz kuyudan çıkmaktan tek birgün bile vazgeçmedim.

Biliyordum tek bir gün bile olsa tekrar güzel güneşe senle bakabilecektim.

Biliyordum tek bir gün bile olsa seninle eski günlerdeki gibi tek bir ağızdan nefes alacağımı.

Biliyordum tek bir gün bile olsa ellerimden tutup çıkaracaktın bu kara delikten.

Senin sevgindi beni ayak da tutan olmayan bitmeyen sevgin.

Şimdi ordasın kuyunun başında o küçük ellerin ellerimde

Biliyorum şimdi elini tutsam gene buraya düşeceğim

Biliyorum şimdi sana dokunsam iflah olmayacağım

Biliyorum şimdi sana gelsem bir daha hiç gitmeyeceğm

Biliyorum şimdi dudaklarına dokunsam ikimizi de yakacak bu ateş.

Ama aşk yanmaya yıkmaya kırılmaya iflah olmamaya değmez mi  ?

31/10/2013