Aşka Bir Bahar Yetmez

Uçurtma uçurduğumuz ilk mevsim
Rengârenk kır çiçekleri, yeşil otlar
Ilık esen rüzgâr uçuşan kuşlar
Çiçeklerde dolaşan kelebekler
Kaç gün ki şu küçük ömrün
Anlıyorum aşka bir bahar yetmez…

Sümbüller öylesine deli mor
Kuytu bahçelerde ayvası var narı var
Bir güneş doğuyor pencerelerden
Bir perde benim için aralanıyor
İçimdeki umutta yeşilin her tonu var
Yürüdüğüm yolları papatyalar sarmış
Oysa biliyorum aşka bir bahar yetmez…

Bülbüller ötüyor güle sevdalı
Masmavi gökyüzü gülümsüyor
Toprağın nemi ağaçların demi
Bütün güller yediveren olsa da
Yaz sıcağı solduracak biliyorum
Ölümsüz aşka bir bahar yetmez…

Ben ne çok baharlar gördüm
Anlatsam, kalemim yorgun
Yaşarım mevsimler arasında
Güneşin sıcaklığı var yüreğimde
Keskin’dir, aldanmaz gözlerim
Uzaktan seçerim gönül dostlarımı
Yüreğin çoraksa boşuna bekleme
Yeşilime koş, karış sende bahara
Dedim ya aşka bir bahar yetmez…

O ırmaklar neden hep coşar
Eski sevdalılar yatağında
Uyurken büyük uykusunu
Kim dağıtır kararmış bulutlarını
Kim siler gözlerinin pusunu
Can usuldan akar gider
Bulur bir gün mekânını
Yolculuk yarına, aşka bir bahar yetmez…

Gecikmiş sevdalı yolcular adına
Bu baharda yana yana gidiyorum
Tut ellerimden çek beni ilkbahara
İçimin kuytularında açan o çiçekler
Son bir yağmur yağsa baharımız uzasa
Güz yelleri tomurcuklarımızı kavurmasa
Sevdalılar can aşka bir bahar yetmez…

Yorgun Kalemim