Asker’in Aşkına (eski) Veda Mektubu

Hatırlıyor musun bir zamanlar beni çok sevdiğini söylerdin, o tatlı dilinden dökülen, o şirin sözlerin sahibi olmanın mutluluğunu yaşatırdın bana. Kendimi bu acımasız dünyanın en şanslı canlısı gibi görüyordum. Çünkü sen vardın ve yalnız benimdin. Kimseyle paylaşamadığım tek insandın. 

Neden bu kadar çok sevmiştim seni ? Neden seni tanıdıktan sonra insanlara ve bütün her şeye olan sevgim daha fazla artmıştı? Hayattan hiçbir beklentisi olmayan, beni nasıl hayata bağladın? Kimsin Sen? Nesin Sen? Seni sevmenin bana yaşattığı, heyecanı, mutluluğu, tarif etmek, tarif etmek isteyip de, anlatamamak, anlatmaya çalışırken bocalamak, ne kadar güzel ve anlamlı bir duygu. 

Biliyor musun, gözlerinin içine baktığımda, ikimizin geleceğini görüyorum. Ve Biliyor musun ellerini tuttuğumda, kendimi ölümsüz hissettiğimi. Kısacası, biliyor musun ben seninleyken, sen benimleyken, senden başkasını düşünemiyorum. 

Gece yatağıma uzanıp da gözlerimi kapattığımda, senden başka rüya görmemek için dua ediyorum ve o gecenin hiç bitmemesini arzuluyorum. BEN SENİ ANLATTIĞIM KADAR DEĞİL, ANLATAMADIĞIM KADAR SEVİYORUM. Seni anlatmaya, seni yazmaya korkuyorum, korkuyorum çünkü, seni yazdıklarım kadar sevdiğimi düşünmenden çok korkuyorum. Bana insanın yaşayamayacağı duygular yaşattın, belki de farkına varmadan Acıyı, tatlıyı – sevgiyi, merhameti ve korku gibi fevkalade duyguları bir anda yaşattın. Acaba ben SENİ bu yüzden mi SEVİYORDUM. 

Günler geçti, aylar geçti, içimizi ısıtan güneş, yüzlerce kez doğdu ve battı ve en sonunda benim sana karşı beslediğim, hissettiğim bu muhteşem bu harika ve herkesin yaşamak isteyip de yaşayamadığı Aşkı sevgiyi hak etmediğinin farkına vardım. Tabiî ki senin sayende.( Böyle bir zamanda sebepsiz bir yere bırakıp gittiğin için) 

Sen benim şafağımsın; bugün şafak: 111 ve Şafağım bittiğinde askerliğimde bitecek, hepsini maziye bırakacağım. Sen de benim askerliğimle beraber biteceksin mazi olacaksın ileride kötü bir anım olarak hatırlayacağım, SENİ.::
SEN BENİM EN BÜYÜK HATAMSIN… 

GÜNAHIMSIN…. 

Dün gece seni gördüm yine, hiç gecikmedin, gözlerimi kapar kapamaz sen geldin, fakat bir tuhaflık vardı sende sürekli ağlıyordun, sebebini bilmiyordum. Seni öyle görünce, ne kadar acı çektiğimi bilemezsin, ağlamana bir türlü engel olamıyordum, elimden bir şey gelmiyordu, her tarafım kilitlenmişti, sanki zincire vurmuşlardı beni. Engel olamıyordum ağlamana, o an sanki cehennem ateşine atmışlardı beni. Çok acı çekiyordum. 

Uyandığımda hemen telefona sarıldım. Fakat defalarca aramama rağmen bakmadın telefona, bir şeyler olmuştu sanki, anlamsız ve umutsuz bir duyguya kapılmıştım. Bir anda aklıma binlerce soru işareti geldi. Acaba dün gece gördüğüm rüyanın hikmeti miydi? 

Akşamüzeri mesajını aldım, sanki düşmanım tarafından, arkamdan, mermi sıkıldı. Tek bir mermiydi, fakat öyle yerime isabet etti ki hayatta kalmam imkansızdı. Mesajını okuduğumda, şaka yaptığını düşünmek istedim, ama düşünemiyordum, içime öyle bir ağırlık çökmüştü ki, mesajının gerçek olduğunu kanıtlıyordu. 

Mesajında çok önemli bir karar aldığını yazmışsın. Sözde ikimiz bir bütündük, Böyle bir kararı tek başına alman şaşırttı, korkuttu beni. Benden ayrılmayı bu kadar çok istemen, şok etti beni. Benden ayrılmak istemen için, sana dünyanın en büyük kötülüğünü yapmam gerekirdi. Ben sana ne Yaptım? Deli gibi sevdiğim için mi, sana hak ettiğinden çok değer verdiğim için mi benden ayrılmak istedin. Tamam kabul ediyorum ben kendime sordum ve cevabımı aldım çünkü bir insana değerinden fazla değer vermemek gerekiyormuş hoşçakallll.. BİR DAHA GÖRÜŞMEMEK DİLEĞİYLE….. ELBET BİRGÜN ŞAFAKTA SENDE BİTECEKSİNİZ….. 

Not: Kusura bakma çünkü mektup yazmak zorunda kaldım mesajla anlatamazdım bu kadar duyguyu sana. Zaten sesini duymak istemediğim için aramadım, artık aramamda.. 

( Yanlış yapmadan önce hayatta en çok sevdiği SEN olan ASKER)