Aşkı ararken kendini keşfedene...

Bir yıl kadar önceydi...
Aklını karıştırmış sorularınla adına tezat aradığını bulmaya dair umudunu yitirmekle, ona sarılmak arasında gezinen sen... arayışın benim için en az gözlerin kadar berrak, öylece duruyordun karşımda.

"Nereden başlanır ki aşka, görünce ilk defa gözlerinden mi? ..." diyerek başladın söze.

"Yada uzunca bir zaman geçirip yan yana, sevişlerle dolu iken içimiz... ter içinde tenlerimizin birbirine dokunduğu anda mı?

Yada, nedir bu yaşanılanın aşk olduğunu anlatan?

Sade bir kahve eşliğinde yanyana veya seni düşünüp yanında olamamak mıdır aşkı var kılan?... her uzak saniyede özlemle boğuşan bir kalp midir bunları yazdıran?

Benden mi geçti, bitirdim mi yoksa içimde ufak tefek heyecanlarla geçen yıllarda aşkı, o aşk zannetmelerimle gercek anlamda?...

Sevgi mi olmalı hissedilenin sadece özü?

Yada, aşk yok mu acaba gerçek hayatta?

Saçmasapan sorularım....Offfff... bosversene... " diyerek bitiridin. Yanılmıyorsam, bunlar son satırlarındı...

Veda için yazdığınınıysa sonra sonra, usul usul anladım...

Tuaf değil mi? Şimdi bile okuduğumda, sanki bir bir sona varıldığını anlatmak için seçilmiş cümlelerden çok, bir başlangıca dairlermiş gibi geliyorlar bana.

Tekrar bulmayı umamayacağım kadar açık bir yürekle, beklenmedik bir zamanda gelen, tahmin edemeyeceğim kadar mahçup bir sen'di; o ilk tanıdığım...

Gülümsemiştim okurken o satırları...
Gülümsediğim gibi gelişine...
Yaşlar süzülürken yüzümden, gülümsemiştim yine... fakat bu defa gidişine...

Ve yakın bir tarihte, sen bana "ışık değişiyor" dediğinde o karanlık odada... hatırlarsan, "zaman bir çok şeyi değiştirir, ışığı da..ç " demiştim ben de sana.

Doğruydu bu...
Zaman bir çok şeyi değiştiriyor olsa da, bazı şeyleriyse asla...

Çünkü: Bu dünyadaki var oluşun canım, benim için hala çok özel.

Ve o zaman sana söylediklerim ise; bu gün de hala geçerli: "Sen değerlisin ve sen her şeyin en güzeline layıksın"
Ve yeni yaşında her şey gönlünce olsun arkadaşım...

Seni seviyorum...

Sevgi ve ışıkla
Ayna

Ocak 01. 2008