- Kategori
- Şiir
Aşkın dili
Bir sandık dolusu acısı
Matem giysilerini çıkarıp
Dolunayın ışık selleri içinde
Yüreğimin cennetini basardı
Kimseler bilmezdi
O severdi ben severdim
İçin için severdik birbirimizi
Kederi giyinmiş ırmaklar gibi
Öyle sessiz öyle acılı
Hiç dinlenmeden
Kendi mezarlarımıza akardık
Eski bir resimde kaldı artık
O gececil gözleri
Varlığına sinmiş dilsiz acılarıyla
Yaz çiçeği gönlünün
Üzüntüsü bitsin diye
Gecelerimin canı oldu
Kimseler bilmezdi
Güneşler içerdik
Denizlerin serinliğinde
Gözleri ağlar bulutlar şahidimdir
Rüzgârlar ayaklanırdı
Yıldızlar yüzerdi içimizde
Kim tutabilir ki beni
Gölgemde ışık yanar
Alevi yükselmeden yaralı ruhumun
Binip gitmek ister artık gönlüm
Kara bir kısrak gibi bekleyen geceye.