- Kategori
- Şiir
Aşkın hikayesi
İçine alıyor her şeyi su,
İçine giriyor,
İçinde eritiyor.
Kanı içinde eritiyor,
Tozu toprağı, kiri pası
İçine alıp taşıyor,
Pasa bulaşıyor,
Kusmuk onda.
Lağımları taşıyan o.
Barutu içinde hapsediyor,
Ateşi yalıyor- yatıştırmak için.
Dumanların içinde o,
Nükleer artıkları,
Petrolü, Kimyasalları,
Günahları iyi tanıyor
Tuzla tuz olan o.
Cenine can
Gözün içinde fer oluyor.
Çürüyenle çürüyor,
Gülenle gülüyor,
Ağlayanla ağlıyor.
Bir mucize oluyor sonra;
Sıyrılıveriyor su her şeyden,
Kendisi oluveriyor.
Hiçbir yük taşımıyor göğe yükselirken.
Su oluyor keyfince.
Gökyüzü öyle istiyor onu,
Saf, Katışıksız.
Bu işte mavinin suya aşkı.
Alıyor koynuna,
Sevişiyor ayincesine.
Sonra masmavi oluyor
Yalnız, dingin ve mağrur.
İçi soğuyunca, rahatlayınca
Su kendi özgürlüğüne iniyor yeryüzüne.
Kendini yaşamaya
Gökyüzü hep minnettar suya,
Ona gelirken arınmasa,
Her yaşadığını ona taşısa,
Pislik yağardı yeryüzüne.