Aşkın Kaynakları

Aşk her insan için önemli bir duygudur ama, herkesin aşkının aynı şiddette ve yoğunlukta olması tabii ki beklenemez. Diğer yandan, aşkın kaynağı ya da sebebi de farklı olabilir...


Kimi zaman aşkın tek nedeni, sevilen insanın özellikleridir. İnsan, karşısındakini güzel, iyi, soylu, çekici, vs. bulduğu için sevmektedir. Kimi zaman da aşkın kaynağı, sevilen insanın dışında yatıyordur. Örneğin, savaş ve benzeri tehlikeli deneylere girmek üzere olan erkeklerin duygusal bağlantılar kurmaya daha yatkın oldukları bilinen bir gerçektir...


Aynı şekilde, sevgilileri veya eşleri tarafından terkedilen ya da ağır bir duygusal sarsıntı geçiren kadınlar da, ruhsal dengeleri yerinde olan kadınlara nazaran çok daha kolayca aşık olabilmektedirler. Bu gibi durumlarda aşka yol açan şey, sevilen insanın niteliklerinden ziyâde, seven insanın içerisinde bulunduğu ruhsal durumdur. Ne var ki, insanların çoğu kendi duygularını doğru bir şekilde çözümleyemezler ve sevgilerini bambaşka nedenlere bağlarlar.


Şüphesiz ki, her insanın kendi davranış ve duygularının ardında yatan nedenleri tam bir açıklıkla kavraması beklenemez. Fakat yine de yıllardan beri sayısız yazar ve bilim adamı aşkı ve sevgiyi anlamaya, çözümlemeye çalışmışlardır. Bazıları böyle bir çabaya daha baştan karşı çıkarlar... Onlara göre aşk, kutsal bir sırdır; çözümlemeye, kurcalamaya kalkıştığınız anda yokolup gider. Lâkin böyle düşünenlerin unuttukları bir nokta vardır... İnsanların cinsel konulardaki bilimsel bilgilerinin artışı nasıl cinsel dürtüyü öldürmemişse, cinsellikten biraz daha geniş bir şey olan aşkın anlaşılması da onu ortadan kaldırmaz!


Bu tür incelemelerin aşkı ortadan kaldırmadığı, aksine çetrefil durumlarla karşı karşıya kalan sevdalılara yardım edeceği açıktır. Hiç şüphesiz her aşk ancak kendi içerisinde anlaşılabilir; genel kurallar, iki insan arasındaki somut bir ilişkiyi açıklamaya yetmez. Ancak, bilimin aşkı kurcalamasından yana olmayan kişilerin kendileri de çoğu zaman bu konuyla ilgili olarak birtakım beylik düşünceler ileri sürmektedirler. Bunlar arasında en sıkça işitilen 3 tanesi şunlardır...


1) Zıt tipler birbirlerini çekerler.


2) Kadınlar sevgi ilişkilerinde erkeklerden daha romantiktirler.


3) İnsanlar kendilerine çabuk teslim olmayan, onları geri çeviren kişilere daha fazla ilgi duyarlar.


İngiltere'de bazı psikologlar, bu yargıların doğruluğunu ölçmek adına çeşitli bölgelerden ve tabakalardan seçilmiş kadın ve erkekler üzerinde testler uygulamışlar, bu araştırmada, zıt tiplerin birbirini çektiği yolundaki iddianın doğru olmadığı görülmüştür.


Genellikle erkek ve kadınların kendilerine benzeyen değilse bile, büsbütün de farklı olmayan eşleri tercih ettikleri ortaya çıkmıştır. Çok fazla güzel sayılamayacak kadınların çoğu, kendileri gibi ortalama bir çekicilik düzeyindeki erkekleri seçerken, yakışıklı olmayan erkekler de daha ziyâde gösterişsiz kadın tiplerini beğendiklerini açıklamışlardır.


Kadınların erkeklerden daha romantik olup olmadığı sorusuna da çoğu insanlar, "evet, öyledirler" cevabını vereceklerdir. Fakat araştırma sonuçları bunun da o kadar kesin bir doğru olmadığını, hâttâ tam aksinin geçerli olabileceğini göstermektedir.


Erkekler, sevgi sözkonusu olduğunda birtakım pratik düşünceleri bir yana atabilmektedirler. Sözgelimi, kendi toplumsal statülerinden daha aşağıdaki eşlerle evlenen erkeklerin sayısı kadınlardan fazladır. Diğer yandan, 20 yaşından sonra romantik bir ilişki yaşayan erkeklerin sayısı da yine kadınlardan fazladır.


Yukarıdaki 3 iddiadan doğruya en yakın olanı belki de üçüncüsüdür. Çok sayıda kadın ve erkek üzerinde yapılan testler, insanların ne kendilerine tümüyle kapalı davranan, ne de hemen teslim olan eşlerden hoşlandıklarını göstermiştir. Gerek erkekler gerekse kadınlar, en fazla, önceleri kendilerine direnen ve eleştirici bir gözle bakan, lâkin sonradan da ilgisini ve hoşlandığını belli eden eşlere "tutulmaktadırlar".