Aşkın Kitabı, Jane!

Kadıköy'de Kadıköy Sineması; salonda beş kişi Jane'ne bakıyoruz, sadece beş kişi, dört kadın bir erkek perdede yazan kadına odaklanıyoruz.

Jane haklı, yazmak için bu doğa şart; Jane hep haklıydı, yazmak için bu aşk şart ve Jane haklı zaten, yazmak için bu hüzün şart.

Aşkın Kitabı'nı Jane mi yazıyordu, yazdı yoksa o mavi gözlü adam mı, deniz gözlü, gök gözlü adam mı yazdı veya yazdırdı Aşkın Kitabı'nı?

Ah Jane, orman harika Jane, nehir harika Jane, haydi Jane ormanda, ormanlarda, ormanlarımızda yürüyelim aşkla Jane, hadi Jane nehirde, nehirlerde, nehirlerimizde yüzelim aşkla Jane, ah Jane!...

Ne güzel yazıyorsun Jane bizi, bizi yazıp yazıp ne harika okuyorsun Jane!...
Tam Jane ile mavi gözlü, deniz gözlü adam mutluluğa yelken açacaklardı ki o mektup geldi, açıldı, okundu ve...

Tam deniz gözlü, gök gözlü adamla Jane, Jane'nin düşlediği aşkı yaşayacaklardı ki uzaklarda, uzak güzelliklerde, araba çamura battı, bir kez daha mektup bulundu, açıldı, okundu ve...

Birinci mektup gelmeseydi, açılıp okunmasaydı; araba çamura batmasaydı, ikinci mektup Jane tarafından bulunup okunmasaydı, Jane bu kadar yufka yürekli olmasaydı, iyi ötesi, şimdi biz bu filmi, Aşkın Kitabı'nı seyrediyor olmazdık, ama onlar aşkla yaşayıp aşkla...

Filmin o doğasından sonra İstanbul'un bu doğası fena çarptı bizi; Kadıköy'de Kadıköy Sineması'ndan çıkan beş kişi, dördü kadın biri erkek beş kişi ev özlemiyle, aşk özlemiyle, Jane'le kolkola yürüdük umuda.

Zamanın nasıl geçtiğini anlamadık; Jane doğmuş, Jane büyümüş, genç kız olmuş, aşık olmuş Jane, aşkı yaşamış Jane, ardından hüznü, yazar olmuş Jane, yazmış yazmış, ünlü olmuş Jane ve ölmüş Jane, zamanın nasıl geçtiğini anlamadan.

Perdeye baktın
perdedeki Jane'e
Jane'nin gözlerinde
kendine baktın
Aşk'la aşkı
sora sora
mavi gözlü adamdan
destek alarak
seyrettin ama
bulamadın o aşkı
Aşk'a sordun
ı-ıh, dedi
Jane, ne oldu Jane
o kitaplarında
anlattığın aşka
aşklara ne oldu Jane
18.yy. nire
21.yy. nire mi Jane
haklısın Jane
doğamızda doğasız
yittik Jane
aşksız.