- Kategori
- Şiir
Aşkın tillahı
Her dumanına adını yazdığım adam,
Usul usul içiyorum seni.
Öyle yalnız, öyle huzurlu...
Kalbine üfledim her resmedilişi;
Ben içtim, sen doldu dört bir yanım.
Galiba; ben içtim, sen yine sarhoş.
Merdivenlerime harflerini döşedin yıkıp yıkıp,
Kelimelerimi fırlattım gözlerimden.
Tutup astın, astın da ben rüzgarı oldum cümlelerin.
Bir gün şarkımı çalarsın elbet,
Vurursun ritimlere,
ben açarım müziğim kapısını.
Sen koş da ben soluklanayım,
Nefesim içine kadar işlesin.
Ah be!
Bana bakarken beni yaşayan adam!
Hiç mi hesap etmedin gözlerinde saklanırken kalbine düşeceğimi?