Aşkla ilgili

Sevmek için hiç kimsenin karşılık görmesine gerek yok bana göre. Yeter ki sevdiğimiz her kim olursa olsun zarar vermeyelim, kimimiz sevdikten sonra delice şeyler yaparız kimimiz içimize kapanır duygularımızı yoğun bir biçimde kendi kendimize yaşarız. Bir çoğumuz göre de aşık olduğumuz kişiden başkasını asla sevemeyiz. Halbuki ne kadar yanıldığımızı bir sonraki sevdiğimiz kişide görürüz. insanlara göre her şey o an olup bitenle sınırlıdır. Asla sonrası veya ilerisi olmayacaktır. Halbuki acılarımızın şiddeti azalınca üzüntümüz hafifleyince bütün bunları geride bıraktıktan sonra başımızı kaldırıp etrafımıza bakınca her şeyin ne kadar farklı olduğunu görüyoruz aslında. Uğruna ölünecek ne bir aşk vardır o anda ne de bundan sonra sevemeyeceğimiz başka her hangi birisi. Yani kısaca aslında yürüdüğümüz yolda ilerlerken karşımıza çıkan sadece farklı bir duraktır. Her seferinde bu duraklardan ayrılırken yepyeni bir şey öğrenerek ve yepyeni deneyimler edinerek ayrılmak. Önemli olan da bu noktaları hiç kimsenin zarar görmesine sebep olmadan ayrılmak. Ne aşklar duyuyoruz sonu cinayetle bitmiş yada intihar veya daha farklı bir çok acı olay yaşanmış ilişkilerin sonunda.

Hayatımızın boyunca bir çok defa aşık oluruz ama bunun aslında farkına bile varmayız insan sadece karşı cinse değil bir çok şeye aynı anda aşık olabilir. İçinde azıcık Tanrı sevgisi olan bunu nerde nasıl diye aramasın. Bir müziği sevmek, doğayı, bitkileri vb, insanoğlunun eliyle yapmış olduğu şeyler dahil tarihi eserler, sanat eserleri vb. kısaca sevmek için karşılık görmeye gerek yok.