Aşkla yükselmek mümkün müdür?

İnsanın başka bir insana tutkuyla bağlı olduğu, yaşamsal akışını hiçe sayıp tüm zihnini sevdiğiyle özdeşleştirdiği duygudur aşk…Aşığının olmadığı yerde ne yediğini, ne içtiğini farketmediği, nefes alışından bile keyif almadığı bir süreçtir. Yakar yakar da midede sancı, bağırsakta tıkanıklık, böğürde yumru olarak zuhur eder.

Aşkın içinde yüzmektir bu. Aşkın içinde yanmaktır. Gecenin gündüzün bilinmediği bir haldir. Sadece o vardır. O, aşktır ve gerisi yoktur. Aşka düşmek, bireysel merkezinden uzaklaşıp aşığının merkezinde tek ayak üstünde durmaya çalışmaktır.

Oysaki kendi içinde yetkin ve yeterli olmayı başarmış, aydınlanmış ruhların bağımlılığa gereksinimi yoktur. Onlar, kendi içinde tam ve bütündürler ve onları bütünleyecek herhangi bir durum yoktur.

İnsanın kendi bütünlüğünde olması, odağının devamlı merkezde olması anlamındadır. Bir ayağı merkezde olan insan, diğer ayağıyla tüm kainatı dolaşabilir. Enerjisini her şeyden çekip sadece içine yönelmeyi başarmış olmak mucizelerin giriş kapısıdır. Kişinin işinin, aşkının, anasının, babasının, dayısının değil sadece kendinin merkezde olduğu bir yaşam, yetkinliğe giden en aydınlık yoldur.

Yetkinliğe ulaşmış ruhlar, aşka düşmek yerine aşkta yükselmeyi seçerler. Onlar aynı pistte ayrı ayrı dansedebilirler. Aynı dağın eteklerinde farklı kayalardan atlayarak zirveye yürüyebilirler. Aynı yolda farklı çiçekleri toplayabilirler. Bağlı ya da bağımlı değildirler. Bir arada iki bütün olmanın coşkusunu yaşarlar. Zamandan mekandan bağımsız, zorunluluklardan özgürleşmiş bir şekilde, her yeni günde daha da ışıklı daha aydınlık bir şekilde aşkta yükselirler. Aşkla yükselen milyonlarca aydınlanmış ruhun, yıldızların altında kendi evrensel danslarını yapabilmeleri niyetiyle…

Ayperi Ferda Oral

Eğitimci Yazar