Aşkta babacılık

Son günlerde medyayı ve kamu oyunu meşgul eden Halis TOPRAK ve Nazlıcan vakası (aşkı) nı herkes bir tarafa çekerken, asıl önemli olan vakanın psiko-sosyal açıdan irdelenmesidir.

Babasız büyümüş veya babası düşkün kızların "bazılarında" yanlızlık ve güçsüzlük duygusu onları kendilerinden yaşça büyük erkeklere yönelttiği gerçeğini atlamamak gerekir. Olaya bu açıdan bakarak yorumlarsak toplumda birsürü Nazlı'nın bulunduğunu ve benzer olayın yaşandığını izleriz.

Biz toplum olarak olayların özünü algılamak yerine, olayları kendi duygularımızla izlemek ve algılamak gibi bir zaaf içinde olduğumuz gerçek; çünkü EMPATİ (haleden anlamak) kavramı öğretilmiyor ve böyle bir bilinç gelişmiyor.

Ben çok farklı iş ortamlarında bulunan biri olarak çalışma yaptığım şirketlerinden birinde "çok güzel, çok zeki ve eğitimli benden 18 yaş küçük 23 yaşında bir genç bayanın" bana yoğunlaştığını kendini aşık zannettiğini anladığımda bu işte bir gariplik var demiştim ve detayları irdelediğimde; küçük yaştayken babasının annesini terk ettiğini ve aileyle hiç ilgilenmediğini öğrendiğimde durumu anlayıp kendimden uzaklaşması için tavır almıştım. (yanlış anlaşılmaması için şiddetli eğilimlerine rağmen hiçbir tensel paylaşımımızın olmadığını özellikle belirtiyorum)

Şimdi Halis TOPRAK ve Nazlıcan vakası (aşkı) nı bu açıdan irdelersek ailesi parçalanmış, yoksul ve kurnaz bir genç kız. Gençlere karşı zayıf ve gibi ölüsü para eder imajıyla Halis TOPRAK Nazlı'nın hedefi haline geliyor. Dikkat buyurun Nazlı Halis'in hedefi değil, Halis Nazlı'nın hedefi ve ailenin oybirliği ile birliktelik aile boyutunda meşruiyet kazanıyor (satılmıyor ama gizli beklenti inkar edilebilir mi) ama toplum kabul etmiyor; etmezken yine popülist yaklaşıldığından konunun özü kaçırılmış durumda; oysaki toplumda güçsüz kurnaz genç kızların bir kısmının artık sloganı haline gelmiş bir cümle var "yaşını tipini ne edeyim beni erkeğin cüzdanı ilgilendiriyor" işte medya, ilgili uzmanlar ve kamuoyu olaya bu açıdan yaklaşarak toplumdaki bir çok Nazlı'nın sağlıklı düşünmesi için gerekenleri yapmaya çaba gösterilmesi gerekmez mi?