Aslında böyle kitaplara ihtiyaç var

Osman Balcıgil'in 'Ela Gözlü Pars/ Celile' adlı kitabı için diyorum.

Bu tip kitaplara gerçekten çok ihtiyacımız var. Halkın kalbini kitaplara ısındırabilmek için. Nesilleri kitaba alıştırabilmek için. Çoğunluğa kitap sevgisi aşılayabilmek için... Bunun için de, edebi kitaplara değil, basit ve akıcı kitaplara ihtiyaç vardır.

İyi okurlar, edebiyatla haşır neşir olanlar, bir kitabı kendi zevk ölçülerine ve edindikleri deneyimlere göre değerlendirirler. Halka, çoğunluğa göre değil Onların beğendiğini,halkın beğenmeyeceği, onların beğenmediğini halkın beğeneceği muhakkaktır.

Ben ondan hep derim: 'Halk okumuyorsa, bunda edebiyat öğretmenleri ve edebiyatçıların suçu var' diye.

Suçlusunuz tabii kardeşim. Sen kendi beğeninle ve tecrübenle halka, nesle kitap önerirsen, o, tabii ki kitaba mesafeli kalır. Gönüllerini ısıtacak şeyler öneriyorsan, o zaman suçlamayı kabul etme, değilse suçlusun.

Halkın, neslin kalbini kitaba ısındırmanın yolu da, basit, akıcı, keyif verici kitaplarla yaklaşmaktan geçer. Değilse işler kesattır. Mazallah ki, kitap nefretine bile sebep olabiliriz.

Edebi değer, profesyonel kurgu, postmodern roman tipi, dili ağır, üslubun karışık olması, sıkıcı anlatım, bol paragrafların yoğun olması... gibi özelliklerin yoğun olduğu kitaplarla asla halka ve nesle gitmemeliyiz. Değilse edebiyata hizmetten çok zarar veririz.

Edebiyata hizmet, güzel eserleri işaret etmek, değerli olanı ön plana çıkarmak değildir. Edebiyata hizmet, halkın gönlünü edebiyata ısındırmaktır. Edebiyata gönlü ısınanın zevk anlayışı da büyür. Böylelikle, işaret edilmeden de bulur iyiyi ve güzeli.

O yüzden bana göre basit bir anlatım, kurgu, akıcı ve keyif verici kitaplara çok ihtiyacımız var. İşte, Osman Balcıgil'in 'Ela Gözlü Pars/ Celile'si benim gözümde öyle bir kitap. Basit bir üslup, akıcı bir dil, keyif verici ve öğretici bir konu... Tam halka önerilecek bir kitap. İyi okurlara göre bu kitap vasattır. Ben de iyi bir okurum ama onlar gibi düşünmem, düşünmek de istemem. Zevk ve beğeni göreceli kavramlardır evet. Ama şuna kesin inanırım, avama gidilecek şey kesinlikle basit olmalıdır.

*

Osman Balcıgil'in 'Ela Gözlü Pars/ Celile' adlı kitabını okudum.

2016 yılında, Destek Yayınları'ndan çıkmış. Türü, roman. Sayfa sayısı, 416.

*

Celile...

Kim mi bu Celile?

Nâzım Hikmet'in annesidir.

Osman Balcıgil nefis bir romana imza atmış. Nâzım Hikmet'in annesi ve ilk Türk kadın nü ressamı Celile Hanım'ın romanını yazmış.

Celile Hanım'ın gençliği, evliliği, Nâzım'ın doğumu ve çocukluğu, Celile'nin entelektüel duyarlılığı, resime ve sanata düşkünlüğü, evliliğinde geçimsiz olması, Yahya Kemal'le yaşadığı aşk, Yahya Kemal'in onu hayal kırıklığına uğratması. savaşların getirdiği buhranlı havalar, Nâzım'ın gençliği, şairliği, yaşadığı sıkıntılar, 14 yıl haksız yere hapis yatması, Celile Hanım'ın oğlunun özgürlüğü için ettiği mücadeleler, hep oğluyla olması...

*

Bence çok nefis bir konu... Öğretici... Tamamı gerçek kişi ve bir çoğu gerçek olay...

Gerçek kişi ve olayların kurgulandığı romanları seviyorum. Samimi ve öğretici oluyorlar. İyi okurlara göre, bu kitaptaki basit üslup bir kusur olarak gözükebilir. Ama ben öyle düşünmüyorum, bu roman herkes içindir.

*

Yahya Kemal Celile Hanım'a 'ela gözlü pars' dermiş. Kitabın adı o söylemden geliyor.

Oscar Wilde Dorian Gray'ın Portresi'nde şöyle der:

'Büyük bir şair, gerçekten büyük bir şair, dünyanın şiirsellikten en uzak kişisidir. '

Yahya Kemal de biraz öyleymiş maalesef. Şiirde, yazımda, hitabette ne kadar güçlü olsa da, aşkta ve bilinçte yerlerdeymiş.

Celile gerçekten pars gibi cesur bir kadınmış, ama Yahya Kemal'in kalbi küçücükmüş.

-Mustafa Yıldırım - 18.05.2017