Aslolan aşk

"İlk görüşte aşk" diye bir kavram vardır, aşkı tanımlamak için yeterlidir bence. Anlık bir durumdur. İnsan gördüğü an anlar, birşeyler oluyordur, değişim başlamıştır. Karşısındaki varlık onun ruhuna birşeyler fısıldar. Hissederiz bir güç vardır, bizi farkında olmadan o varlığa yaklaştırır.

Acaba bu çekim, insanlar birbirlerini görmeselerde, paylaşımları en az düzeyde olsa da, yıllarca sürebilir mi? İnsan gördüğü güzellik karşısında büyülenmiştir bir kere; yüzünü görmese de, sesini duymasa da, haberini almasa da hala ilk andaki heyecanı hissedebilir mi her hatırladığında... Aşkların büyük olmasını, ölümsüz olmasını sağlayan ölçüt nedir? Hiç düşündünüz mü?

Ben çok düşündüm. Son beş yıldır her gece bunu düşünüyorum ve bir sonuca varamıyorum. Ölçüt beynimde mi, kalbimde mi? Karar organı kim? Beyin mi, kalp mi? Beni ilk görüşte aşık eden neydi? Beynim mi, kalbim mi? Mantığım; "Artık saçmalamayı kes" dese de, duygularım; "Böyle bir aşkı bir daha asla tadamayacaksın!" diyor.

Hala ilk günkü kadar heyecan duyuyorsan, hala onu deli gibi özlüyorsan, ve kimse için aynı duyguları hissedemiyorsan bunun anlamı nedir? Bu durumu hangi kavramla açıklayabiliriz? Aşk mı, tutku mu, hırs mı, saplantı mı, aptallık mı?

Sanırım ilk gördüğünüz anda ruhunuz size sesleniyorsa, "İşte karşında, sev onu!" diyorsa ilk görüşte aşk meydana geliyor. Bu durum çok uzun bir süreci kapsıyor. Zaman ya da şartlar onu yıpratmak için yeterli olmuyor. Ölçüt ise yine ruhunuz oluyor. Ruh hala o çekimi yaratabiliyorsa, kalp de beyin de bu çekime itaat ediyor. Sonuçta bu süreç içerisinde tutku da, hırs da yaşanıyor. Kimi zaman bu durum saplantı boyutuna ulaşıp insana kendini aptal gibi hissettirse de, aslolan yine aşk oluyor....