Aşure ve biz

Aşure benim en çok sevdiğim her yıl Muharrem ayında yapılan tatlının ismi .Bir aşure daha var ki onun tamamen farklı bir anlamı var.

Iğdır'da yaşayan Caferiler Hazreti Ali'nin oğlu Hazreti Hüseyin ve ailesinin Kerbela'da Yezid tarafından katledilmesini Aşure törenleriyle anıyorlar..Hz Hüseyin'in çektiklerini anlamak için zincirle göğüslerini dövüp kan akıtıyorlar.Yas tam 9 gün sürüyor ve sonunda aşure diye tuzlu bir yemek pişiriyorlar ve onu dağıtıyorlar.

Yine bir aşure dönemi geldi.Şehir mistik bir havaya büründü bile.Her yere Hz Hüseyin ve Hz Hasan'ın resimleri asılmıs ve yanlarına yine onlardan sözler koyulmuş. Caferi camiinde çoluk çocuk herkes temizlik yapıyor .Bütün gün camiilerden ilahi ve kur'an sesleri yükseliyor.Sınıfımdaki küçük Hüseyin bile "kafama kılıç vurduracağım "diyor .Pazartesi cadde boydan boya yalnız sırtları açıkta beyaz giyinmis bir sürü Hüseyinlerle dolacak.Yine kendilerini zincirle dövecekler,kafalarına kılıç vuracaklar ve bir kez daha Hz Hüseyin ve onun ailesini saygı ile anacaklar.

Ne büyük bir sevgi! Ne büyük bir inanç !.21.yüzyılda bile olsak insanlarımızın hala inançlarının güçlü olması ne kadar güzel ve anlamlı.Ülkemi işte en çok bu yüzden seviyorum ve ülkem insanını bu yüzden taktir ediyorum.Geleneklerimiz, dinlerimiz,mezheplerimiz,inançlarımız ve kullandığımız ortak dille aslında biz aşure gibi karışık ama aşure kadar tatlı ve bu yüzden dünyaki diğer tatlardan bir o kadar farklı ve tekiz. Aslında bizler bunun güzelliğini yaşamayı da seviyoruz .Sanırım tek sorun bizi bu yüzden kıskanıp bozmaya çalışan hain aşure sevmeyenler...

Aşure aslında herşeyi anlatıyor ve ülkemi özetliyor...İşte bu yüzden ben aşure yemeyi çok seviyorum...