At

Atlar duygusal, gururlu, zeki hayvanlardır...
Arabacı Kamil;at arabası ile (o yıllarda) yük taşırdı...
Mezarlığın yanı onun durağıydı, işi düşenlerin kolayca bulduğu...
Akşamları eve dönüşte kör kütük sarhoş olduğundan,
atı onu (arabasında sızmış bir şekilde) kendiliğinden eve götürürdü..

Çocuklar bir kalabalık oluşturmuş, korku ile olan bitenleri izliyorlardı...
Bir adam;boş bir at arabasına bağlı atı kırbaçlıyor, at santim yerinden oynamıyordu...
Sonraları şiddettin dozu gittikçe artmaya başlar.
Derken yerden alınan kocaman taş atın gövdesinden tekrar yere düşer...
At yürümüyor, ama her tarafı da kan revan içinde...
Ve çocukların sonra bunu gören kadınların çığlıkları...
At arabacı; dayanamaz atı da arabayı da bırakıp gider...
Sonra kadınlar kova ile ata su verir...
At bir süre daha olduğu yerde bekleyip sonra kendiliğinden yola koyulur...
Kaçmasına bulunmamasına imkan yoktur ama...
Acaba "arabacı Kamil"in atı gibi doğrudan evin yolunu mu tutmuştur?

Yoksa...