Ata'm, görmüyorsun değil mi?

Canım Ata'm, sevdam, kıvancım, kılavuzum, ülkemin dünyadaki aydınlık yüzü; güzelim ülkemizi görmüyorsun değil mi?

Çocukluğumdan beri, sevdiğimiz insanların ruhlarının bir şekilde bizleri gördüğüne, bizim için üzülüp, sevindiklerine inanırım nedense. Canımız gibi sevdiğimiz insanların bizden tamamen koptuklarına inanmak istemeyişimden olsa gerek. Çocuğuna doyamadan ölen bir anne, hep onun büyüyüşünü izlermiş gibi gelir bana. Ya da, sağlığında değerini bilemediğimiz biri ölünce, ardından gerçek değerini anladığımızı görüp, huzur buluyordur diye düşünürüm.

Artık buna inanmak istemiyorum. Buna inanmak beni çok üzmeye başladı çünkü. Hele ki canım Atatürk'ümün bizi gördüğü düşüncesi, içimi çok yakmaya başladı.

Görmüyorsun değil mi Ata'm? Ne olur görme uğruna savaşlar verdiğin ülkeni. Gözlerini yumduğun günkü güzellikler kalsın seninle. Cumhuriyet Baloları'ndaki o naif güzellik, Millî bayramlarımızı kutlarken duyulan coşku, bir cümlenle herkesin seve seve taktığı kasketler yok artık. Demirağlarla ördüğümüz Anayurdumuzda hüzün var şimdi. Sadece trenler çıkmıyor raydan, insanlar da çıkıyor. Maçlardaki coşku bile bayram coşkusundan daha fazla Ata'm.

Görmüyorsun değil mi Ata'm? Ne olur görmüş olma bugünümüzü. Memleketin dahilinde, iktidara sahip olanlar, gaflet, dalalet ve hatta hıyanet içinde bulunabilirler demiştin Ata'm. Biz unutmadık, ama unutanlar çoğaldı. İki kişi yanyana gelince şüpheye düşüyoruz Ata'm, senin izinden gitmiyor olabilir mi diye.

Ailem beni senin istediğin gibi aydın bir Türk kadını olarak yetiştirdi. Ben de iki oğlumu, senin istediğin gibi vatansever, aydın gençler olarak yetiştirdim. Ben buna bile sevinemez oldum Ata'm, sevinçlerimizi karartmaya uğraşıyorlar.

Görmüyorsun değil mi Ata'm? Arazilerimizi, bankalarımızı, okullarımızı parsellemek için bekleyen ülkeleri? Tüllü şapkasıyla 1930 lu yıllarda öğretmenlik yapan anneannem, İstiklâl Savaşı Gazisi dedem de görmüyordur değil mi? O, seni öyle severdi ki, öldüğünde cüzdanından sadece senin fotoğrafın çıkmıştı.

Gözlerini yumduğun günkü güzellikler kalsın seninle. Bizler, bize armağan ettiğin değerleri son nefesimize kadar korumaya and içtik. Şimdilik görme ülkeni Ata'm. Hem sen bize ne demiştin Nutuk'ta?

Hiçbir an kuşkum yoktur ki, Türklüğün unutulmuş büyük uygar niteliği ve büyük uygar yeteneği, bundan sonraki gelişmesi ile, geleceğin yüksek uygarlık ufkunda yeni bir güneş gibi doğacaktır.