Atatürk olabilmek

Dün öğrencilerimle Atatürk’ü konuştuk. Vatanseverliği, ileri görüşlülüğü, cesareti…Hangisinden bahsedeyim ki… Ama, çocuklara bunları anlatmadım. Benim ilgimi çeken yönü, fedakarlığı. ”Varlığım Türk varlığına armağan olsun “ düşüncesini hayatına geçirebilmiş büyük bir insan o… Özel bir insan… O mükemmel bir siyasetçi, devlet adamı, ileri görüşlü, zeki, kararlı, azimli, çalışkan…. Tamam da…Her şey bir yana… Kahraman olduğu için, lider olduğu için, Atatürk olduğu için…Kendi hayatından vazgeçmek zorunda kalmış biri… Yani ULU ÖNDER hiç mi özlemedi annesini, hiç mi aşk acısı çekmedi, hiç mi ağlamadı, hiç mi sinirlenmedi?Bir yuva kurup çocukları olsun istemedi… Manevi kızlarına bakıp ”Keşke benim kanımdan olsalardı” demedi… Bunları düşününce kahraman olmak ne kadar zor diye düşündüm. ”Sıradan bir insan” gibi davranamamak, zor… Belki bu yüzden bu kadar alkol ve sigara kullandı…

Bu yüzden herkes kahraman olamıyor, üstün meziyetlere sahip olmak gerekiyor…Sabır etmek… Zorluklara katlanmak… Farkında mısınız bilmiyorum ama, O bizim için hayatından vazgeçti. Bizim özgür yaşayabilmemiz için…

Atatürk’ü aşk şiirleri yazarken düşünemiyorum hiç ya da pijamalarıyla kahvaltı ederken… Garip geliyor… Sanki, normal bir insan değilmiş gibi. Hayalimde her zaman üniformasıyla ya da çok şık bir fragla karşımda oturuyor bunu düşününce bile duruşum, oturuşum, bakışım değişiyor. Atatürk olmak zor, Atatürk gibi bir liderin çocukları olarak yaşamak da zor bu yüzden de… ”Varlığım Türk varlığına armağan olsun” diyemediğimiz sürece onu yaşayamayacağımızın farkındayım. Bu yüzden bu sözü yürekten söylüyor ve bu sözü yaşayabilecek kuşaklar yetiştirmeye çalışıyorum.

Ruhun şad olsun Yüce Ata’m!