Atatürk'ü gördüm

Bugün ne yazacağıma karar vermeden bilgisayarın başına oturdum. Bazen yazmak için oturduğunuzda aklınıza hiçbir şey gelmez. Bu durumda işin kolayına kaçar, gazetelerin manşetlerine, hatta orta sayfalara sıkışmış haberlere bakarak bir yazı üretirsiniz. Ama ben bugün bunu bile yapamıyorum. Bugünkü manşetleri hiç görmemeyi, okumamayı yeğlerdim...

Şuan televizyonda, Anıtkabir’den naklen yayınlanan görüntüler var. Ülkeyi yönetenlere karşı bir başkaldırı var... İlköğretim öğrencilerinin büyüklerle beraber söyledikleri marşları dinliyorum. Yüreğim eziliyor, gözyaşlarıma sözüm geçmiyor...

Usta gazeteci-yazar Okan Yüksel, bir yazısında: “Ölümün nereden ve nasıl geleceği belli değil. Ama doğmanın bir sonucu. Ve iki kez ölünmüyor hayatta. Bir kez, ama bir kez ölmek, direngen, dövüşken, inatçı, soylu bir ölüm, binlerce kez ölmekten güzeldir,” demiş. Bugüne kadar Cumhuriyeti, Atatürk’ü ve ilkelerini savunanlardan kimleri yitirmedik ki. Bu ve buna benzer sayısız yazılar okuduk, yüreğimizde derin yaralar açıldı.

Şu an çocuk olup, bacağımın arasına sıkıştırdığım çubuğu at yaparak televizyonun ve radyonun olmadığı, yokluk ve yoksullukla boğuştuğumuz ve aynı zamanda da küçücük sevinçlerden mutlu bir dünya yarattığımız yıllara dönmek isterdim. Elimde sihirli bir değneğim olsa, insanların kutuplara bölünmediği, kendi fikrinin doğruluğunu kanıtlamak amacıyla birbirini öldürmediği, kadınların dövülüp horlanmadığı, çocukların kaçırılıp kötü amellere alet edilmediği, insanın insanca yaşadığı ve insanca muamele gördüğü bir dünya yaratırdım.

Büyüdük de ne oldu? Neyi değiştirdik, hangi olumsuzluğu olumluya, olanaksızı olanaklıya çevirdik? Bu ülke ve bu insanlar için neler yapıyoruz? Çocuklarımıza nasıl bir dünya bırakıyoruz? Onları nelerin beklediğini düşündükçe, beynim karıncalanıyor.

Biraz önce rahmetli gazeteci-şair Nihat Aşar’ın “Atatürk’ü Gördüm Rüyamda” adlı şiirini yeniden okudum. Bu güzel ve uzun şiirin bir bölümünü sizinle paylaşmak istiyorum.18.05.06

Dün gece rüyamda / Atatürk’ü gördüm / düşünceliydi, kederliydi / bizlere emanet ettiğini söylüyordu / bu eşsiz Cumhuriyeti / pırıl pırıl aydınlıklardan / karanlıklara doğru / koşar adım gidişimize / hayretle bakıyordu / kadın, erkek tüm ulusumuzu / uygarlık düzeyine yükselmek için / verdiğimiz bunca savaş / boşa mı gitti der gibiydi / hayretle izliyordu bizi / yalanım yok gerçekten oydu / üzgündü, üzüntülüydü...