Atatürk'ün Ülkü'sü...

Ben Atatürk'ün küçük Ülkü'süyle tanıştım. Size anlatamam ne kadar harika birşey olduğunu... O büyük adamın son zamanlarını yanında geçirmiş küçük kız, şu an da yaşlı bir hanımefendi... Ama kafasında ki hatıralar gerçekliğinden hiçbir şey kaybetmemiş.

Kendimi onun yerine koydum bir an. İnternette baktığımızda Atatürk'ün Ülkü ile bir sürü fotoğrafı var. Hiç kuşkusuz Ülkü onun hayatında en sevdiği insanlardan biriydi. Onu çocuğu gibi gördü. Şimdi bu kadın benim karşıma gelmiş ve bize Atatürk'ü anlatıyor. Bir an oradan uzaklaşmışım. Ülkü Hanım'ı izliyorum. Bakıyorum... Fark ettim ki o Atatürk'e benziyor. Aralarında akrabalık yok ama nedense ben Ülkü'ye bakınca Atatürk'ü görüyorum onun gözlerinde. Başkalarının bana bakınca Atatürk'ü görmesini isterdim. Ne kadar şanslı. Keşke ben de o devride yaşayıp Atatürk'ü görebilseydim.

Büyük bir Atatürk taraftarıyım. Ülkü Hanım'ın okulumuza geleceğinden haberim yoktu. Her zaman ki gibi Mustafa Kemal kolyemi ve saatimi takmıştım. Sonradan öğrendim Atatürk'ün kızının geleceğini. Ülkü Hanım konuşmasını yapıp giderken biz etrafına toplandık tabii. Boynumdaki kolyeyi fark etti. Hiçbir şey söylemedi bana sadece gülümsedi. O gülümsemesi bile beni mutlu etmeye yetti. Çünkü ben Atatürk'ü nasıl sevdiğimi, onun yanında olan son kişiye gösterebilmiş oldum.
Benim için paha biçilemez bir gündü o gün. Hayatım boyunca hiç unutmayacağım ve ileride çocuklarıma "Atatürk'ün Ülkü'süyle tanıştım" diyebileceğim. Ben Atatürk'ün ülküsüyle tanıştım, ben Atatürk'ün ülküsünü anladım.

Onun tek ülküsü, bizim canımız pahasına ülkemizi savunmamız ve onu ilerletmemiz. Ben Atatürk'ün Ülkü'süne söz verdim bize sorduğunda... Dedim ki: " Ben Atatürk'ün izinden gideceğime yemin ediyorum"

Not: Resimdeki Ülkü Hanım'ın son halidir. Okulumza geldiğinde çekilmiş bir fotoğraftır.