Ateşle pazarlık

“Ey ateş! Gel seninle anlaşalım, beni yakma.” “Ateşi tutuşturan rüzgar, rüzgarı oluşturan ne?”

Terör, son zamanlarda tekrar tırmanışa geçti. Sınırda ve içte baskınlar düzenleyerek onlarca askerimizi şehit etti.

Terör konusunda otuz yıl gibi uzun bir süreç yaşayan Türkiye, bildik demeçler, bildik kişilerle yapılan açık oturumlar veya yazılarla olayı yorumlamaya ve çözüm bulmaya uğraşıyor.

Teröre Türk siyaseti çözüm üretemiyor. Yaşamsal ve ulusal bir konuda bile siyasiler birleşemiyor. Çünkü herkesin kendine göre bir hesabı var. Kimi oy peşinde, kimi rant, bazıları da dış güçlerin oyunu içinde. İç ve dış problemler birbirine bağlı.

Dış politika konusunda, bireysel girişimlerin önü çabuk kesiliyor. Dünyadan ayrı düşünmek veya ayrı baş çekmek güç ve kuvvet gerektiriyor. Uluslararası konuların içine bağırıp çağırarak girilemiyor.

Terör için, üzerinde yoğunlaşılan yorumlar, ne kadar iyi niyetli olarak gösterilirse gösterilsin, iktidarın açılım programı, ateşin rüzgarı kesilmeden, ateşle pazarlık olarak görülüyor. Dış etkenler her zaman var. Terör, Türkiye karşıtlarının kullanabileceği bir güç.

Terördeki tırmanışın nedeni olarak, Türk dış politikasındaki kıvraklığın kesilmesine yönelik yapılan hareket gibi düşünenlere, geçmiş yıllardaki terör tırmanışları ile yanıt verilebilir. Terörün duruma göre sıçrama gösterdiği bilinen bir gerçek. Bu, devletin içinde kritik noktalara yerleştirilen kişilerin niteliği ile ilgili. ”Birinci Dünya Savaşı henüz bitmedi” diyenlere, uluslar arası anlamında verilebilecek bir cevap yok. Bölgesel anlamda, Doğu’nun geri kalmışlığı ile zaten bilinen sosyal ve ekonomik nedenlerle terör örgütüne duyulan sempati.

Halk, şehit cenazeleri dışında meydanlarda yok. Filistin meselesinde protesto için çok çabuk organize edilen halk, terör konusunda ortalıkta görünmüyor.Bu durumun altı çizilmesi gerekiyor. Son şehitler üzerine İzmir’de ve Taksim’de yapılan gösteriler çok cılız kalıyor.

Ateş düştüğü yeri yakıyor. Ölen ve yaralananlar en çok acıyı çekenler. Hüseyin Seyfi