Atlamalı! Hemde hemen...

''ZAMAN EN BÜYÜK MEZAR''... beklediğinde; acılarınıda, en güzel anılarınıda içine alır ve yokeder.

Bekleyebilmek nasıl duygu dersen , sürekli kanayan acısı beynini uyuşturan bir yaradır...Tarifsiz.

Mutluluk dediğimiz vazgeçilmez duygu ise sadece ve sadece ''AN''lardan ibarettir. O halde bekleyebilmek çok büyükkkkkkkk bir lükstür....Böylesine kısa süren yaşamda.

Ne yapmalı peki....

Çözüm; yaşama dair mevcut tüm sorunda, yapılabilecekler yapıldıktan sonra olayı ve konuyu güzel bir eski zaman kutusuna koyup üstlerdeki bir rafa yerleştimektir. Üstünde harcanan zaman, sözcükler, eleştiriler, kalp kırıklıkları, gözyaşı hepsi ama hepsi kocaman boşa geçen bir zamandır... Asla geriye gelmeyecek ve çözümde olmayacaktır. Çünkü olan olmuş, yaşanan yaşanmıştır. Telafisizdir artık.. Tıpkı tiyatro salonunda oynanan oyun gibi. O sahne için o güne dair başka şans yoktur.. Alkışlar hataları ile kabullenmişlikten doğar.

Tekrarları olmayan günler yaşıyoruz ve ne kadar var bilmiyoruz.

Atlayabilmeliyiz, hemde hemen... Çünkü yaşamın bitiş anına geldiğimizde dudaklarımızdan şu sözcükler döküldüğünde bizim için en acı andır..''KEŞKE''...

Daha çok gökyüzünü seyredin... Çimenlere uzanıp toprağın kokusunu içinize çekin..Mutlu olduğunuz o andan başka hiç bir şey yokkkkkkkkkkk..

SEVGİYLE VE KENDİNİZLE KALIN..