Attan inip eşeğe binmek

Abdulah Gül’ü günahım kadar sevmem. Ancak, kendisinin cumhurbaşktanlığından sonra, millletvekili, hatta mahalle muhtarı olmasını siyaseten, ahlaken geçerli ve doğru bulurum.

İnsanlar kendi aramızda konuşurken, biri bana attan inip eşeğe binilmeyeceğini söyledi.

Bunun üzerine, o eşek arkadaşa açımlama gerektiğine karar verdim.

Öncelikle, siyaset padişahlık değildir. Padişahlıkta, attan inip eşşeğe binilir. Çünkü ulüfe dağıtılır ve ancak ulüfenin atı eşeği olur. Aynı zamanda, sadrazam makamı için yedek bir de kefen diktirirsin ki azlettirilirsen, mezara kısa yoldan gitmek için hazır bulunsun.

Seçilmede böyle değildir.

Bunu parlamenter demokrasinin son zamanlarında, şimdilerin diktatörü Putin yarattı. Başkandı, sonra başbakan oldu, sonra yine başkan oldu. At eşek filan dinlemedi.

Teorik olarak bunun sınırı yok: 5 sene başkan, 5 sene başbakan diye gider. 20’sinden 90’sına, böyle böyle 70 sene edebilir pekala. 70 sene padişahlık oluyor da, 70 sene seçilme neden olmasın?

Renda ailesi, TC’nin ilk meclisinden beridir TBMM’de. Herhalde şu an 4. kuşak oradadırlar. Kimse bir şey diyor mu?

Muhtarlık örneğini de iş olsun diye vermedik. Cumhurbaşkanlığı yaparsın, sonra emekli olursun, gidersin bir Güney kasabasında pekala muhtar olursun. İşini de gayet güzel yaparsın. Bu muhtarlık işi, bizim cumhurbaşkanlıklarından daha işlevsel bir şey olur üstelik.

Tabii halkımız, mevkiyi yemlik olarak düşündüğü için, en çok da en yukarıda yendiğini düşündüğü için, öyle dedi bizim arkadaş.

Ye kürküm ye, hesabı yani...

Aslında, o da pek öyle değil.

Eskiden muhtarlar, ondan bundan şundan habire para aldıkları için, 30 senelik muhtarlıkta apartman dikeni gördük tabii ki.

Cumhurbaşkanlığında apartmanı, dikse dikse malum kişi diker ancak.

Sözü nereye başlayacağız?

1946’dan beridirki çok-partili seçmen tarihçemiz, seçmenlerimizi demokrasiye henüz taşıyamamış, onu gördük ve söyledik.

Seçmen eşşeğimiz, altın palan vursan bile, hala eşek.

Sözün bağlandığı yer maalesef budur...